Deze 'aanpak' verwijst naar de toenmalige unieke aanpak van Portugal op het gebied van drugs, al in het jaar 2000. 20 jaar later zou de Portugese les door landen overal kunnen worden geleerd.

Jarenlang stagneerde Portugal economisch gezien, vooral in vergelijking met zijn naaste Europese buren. Naast een kwakkelende economie had Portugal een wijdverbreid drugsprobleem. Heroïne, de trandy substantie van die tijd, was zo populair dat op een gegeven moment naar verluidt 1 procent van de Portugese bevolking het nam volgens Time.com. Dit leidde natuurlijk tot de verspreiding van HIV en aids onder gebruikers; en de CIA schat dat tegen 2001 meer dan 22.000 mensen de ziekte hadden opgelopen, volgens leafly.com.

Heroïne was normaal geworden in Portugal en er moest actie worden ondernomen.

Het is op dit moment dat de 'Commissie voor de Nationale Strategie voor Drugsbestrijding', geleid door Dr. João Goulão, de wet 30/2000 heeft goedgekeurd. De wet, de eerste in zijn soort in de Westerse wereld, decriminaliseerde alle narcotica - waardoor Portugal een moedige uitschieter is in Europa.

Cruciaal was dat de wet het bezit en gebruik van drugs veranderde van een criminele kwestie in een volksgezondheidskwestie. Met de wet van 2000 werd de nadruk gelegd op drugsverslaafden "weg te leiden van gevangenissen en straffen" en "in de richting van artsen en genezing". De aanpak werkte, omdat sinds de mijlpaalbeslissing, "het aantal heroïneverslaafden... drugsgerelateerde overdosisdoden, en de HIV-cijfers allemaal gestaag zijn gedaald". In een poging om ook de effectiviteit van de nieuwe wet te vergroten, heeft Portugal in wezen ook de manier waarop het zijn geld besteedde aan de strijd tegen drugsverslaving teruggedraaid. Zo is vanaf 2000 10 procent van de politiegelden besteed aan wetshandhaving, en de resterende 90 procent aan gezondheidszorg en behandeling.
De wet maakte deel uit van een bredere poging om de perceptie van drugs op zijn kop te zetten en als men vandaag terugkijkt, ziet men wat voor een succes het is geweest.

Het bezit van persoonlijke hoeveelheden van eender welke drug - d.w.z. iets minder dan een 10-daagse levering - levert de 'bezitter' een verschijning op voor dezelfde Commissie als hierboven vermeld, in plaats van een strafrechtbank. Belangrijk is ook dat deze 'Commissie' bestaat uit een advocaat, een psycholoog en een maatschappelijk werker. De commissie maakt geen deel uit van het strafrechtelijk systeem en heeft geen enkele strafrechtelijke bevoegdheid.

Het transparant maken van de drugshandel brengt ook een aantal positieve neveneffecten met zich mee. Samen met een markt van 'schonere' drugs die zuiverder zijn en geen gevaarlijke stoffen bevatten, maakt de controle van de staat op de drugshandel de zwarte markt overbodig.

Dergelijke progressieve wetgeving maakt ook effectief een einde aan drugsgerelateerd geweld.

Spreek met iemand in Brazilië over levens die niet gedomineerd worden door drugoorlogen, en ze zouden je een "sonhador" / "een dromer" noemen (Enorme delen van Braziliaanse steden worden volledig "geregeerd" door drugfracties, die vaak meer macht en invloed hebben dan de politie).

Om terug te komen op het voorbeeld van Portugal; het aantal HIV-besmettingen en drugsgerelateerde sterfgevallen is sinds 2000 gedaald en het land heeft nu zowel het laagste niveau van drugsgebruik als het laagste drugssterftecijfer in West-Europa, volgens een rapport van The Independent. In volksgezondheidsopzicht had de wet niet beter kunnen werken.

Wat niet over het hoofd mag worden gezien, is de mate waarin de buitenissige benadering van drugs in Portugal een rol heeft gespeeld in de reanimatie van het land. Sinds de mijlpaal van 2000 heeft Portugal een enorme vooruitgang geboekt, zowel op sociaal als op economisch gebied. Op het gebied van toerisme heeft Portugal volgens INE sinds 2000 jaar na jaar een toename van het aantal buitenlandse toeristen gekend. Het is duidelijk dat de openheid van het land en het accepteren van de houding ten opzichte van drugs de toeristen niet heeft verdreven - integendeel. In economische termen is de economie gestaag verbeterd sinds de toetreding van Portugal tot de EU in de jaren '80, afgezien van de gevolgen van de wereldwijde financiële crisis in het begin van 2010.

Alleen de wereldwijde pandemie van 2020 heeft deze opleving kunnen vertragen.

Tot slot is het effect van de wet op de criminaliteitscijfers enorm positief. Een meer verwaarloosbare 'zwarte markt' voor drugs betekent dat er vandaag de dag veel minder mensen worden gearresteerd en vervolgd op grond van een aanklacht tegen drugs. Vergelijkingen kunnen niet helpen, maar hier kan men niet anders dan rekening houden met de lessen die de Verenigde Staten zouden kunnen trekken. De Verenigde Staten maken momenteel de ergste drugscrisis in hun geschiedenis mee; en opioïden hebben tot nu toe meer Amerikaanse levens geëist dan de conflicten in Vietnam, Irak en Afghanistan samen volgens statista.com.

Het lijkt duidelijk; de VS - en vele andere landen in dit verband - schreeuwen om een João Goulão. Zelfs als de verwoestingen van de afgelopen 7 maanden doorgaan, kan Portugal gerust zijn dat het al één plaag heeft aangepakt.