In de herwonnen zoutvlaktes van Castro Marim, die in de Romeinse tijd zijn ontstaan, vinden we niet alleen zout, maar ook een kuuroord in een zoutvlakte, een echt innovatief kenmerk dat veel therapeutische en ontspannende voordelen heeft. Bovendien is het nemen van een bad met dit geweldige uitzicht vanuit een zoutvlakte, met een duizenden jaar lange traditie, een ongelooflijke ervaring.

Ongeveer 300 ton zout en 13 ton flor de sal worden jaarlijks geproduceerd door deze zoutvlaktes die in 2008 zijn herwonnen. Deze in ere herstelde zoutvlakte, genaamd Água Mãe (Moederwater) is een van de zoutvlaktes in Castro Marim die weer is geopend.

De naam van de zoutvlakte heeft een grote symboliek. De naam van het bedrijf, Água Mãe, komt van het moederwater van het vorige seizoen dat wordt gebruikt als basis voor de productie van het nieuwe seizoen. Het heeft een zeer hoog zoutgehalte en is erg belangrijk voor het proces.

Toen ik aankwam om de ruimte te bezoeken, ontvingen Daniela Vaz, lid van het Água Mãe team, en nog twee andere collega's mij in een rustiek gebouw waar ze met onderhoud bezig waren.
Een erfenis die door de jaren heen doorgaat en van generatie op generatie wordt doorgegeven. Vanaf de tijd van de Feniciërs, tot aan de Romeinen en tot aan de dag van vandaag in de handen van het team dat openlijk belijdt dat dit hard werken is: "We behouden de technieken die de Romeinen gebruikten. Het is zwaar werk omdat het gereedschap zwaar is, bovendien wordt het werk onder de zon gedaan, omdat het in de zomer is dat de zoutproductie zijn maximale potentieel voor de oogst bereikt", zei Daniela Vaz.

Feniciërs visten en conserveerden de vis in zoutbakken. "Er zijn hier heel visrijk", legt Daniela Vaz uit.

"Dit is waar de eerste zoutproductie vandaan kwam. Jaren later, toen de Romeinen Castro Marim bevolkten, lieten ze een erfenis na die de toename van de relevantie van zout binnen de samenleving als geheel omvatte. De Romeinen betaalden zoutrantsoenen aan soldaten in het leger, vandaar de term salaris. Toen de Portugezen dit land veroverden, werden er veel documenten gevonden die de technieken van de zoutproductie gedetailleerd specificeerden".

Spa Salino

Bezoekers kunnen een therapeutische, ontspannende en leuke ervaring opdoen in het kuuroord waar ze een bad kunnen nemen in een ambachtelijke zoutvlakte - voorbereid voor dit doel - terwijl ze kijken naar de Spaanse stad Ayamonte.

Het water van 35º c heeft een hoge concentratie aan mineralen, meer dan tachtig, waaronder fosfaat. "Als we in het water zijn, exfolieert het zout enerzijds de huid en anderzijds neemt het lichaam de mineralen die hier aanwezig zijn op door osmose. Dan is er een vernieuwing van ons plasma, in contact met deze gebieden", legt Daniela Vaz uit. Volgens Daniela komt de behandeling ook ten goede aan de botten en spieren in het lichaam, terwijl deze chemische samenstellingen ook de productie van Oxytocine verhogen, wat ons ontspant. Door osmose vindt er wateruitwisseling plaats in onze cellen. Het is een ontspannende en therapeutische ervaring.

Zout laat ons moeiteloos zweven, benadrukt Daniela Vaz. Na het bad komt het tweede deel van de behandeling: "Als mensen uit het bad komen gebruiken ze minerale zwarte klei (argil), het zijn op zichzelf staande argillen die we uit de bodem van de takken halen. Het zijn zeer vochtinbrengende zwarte argillen en ze hebben belangrijke therapeutische eigenschappen op het niveau van de (onder)huid. Maar ze hebben ook ontstekingsremmende eigenschappen".

Ambachtelijk zout versus industrieel zout

De ambachtelijke zoutvlaktes konden niet concurreren met de industriële en dit heeft geleid tot hun sluitingen. In 1985 waren er nog maar vijf traditionele zoutvlaktes actief "en ze werden gerund door oudere mensen die het niet lang meer zouden uithouden en de jongere bevolking wilde deze baan niet omdat het erg hard werken is", legt ze uit.

"De bevolking begon te consumeren wat er al op de markt was en koos steeds vaker voor de goedkopere opties. De prijs van ambachtelijk zout is iets duurder, maar het verschil is niet groot, het ambachtelijke zout kost €1 per kilo, maar het kwaliteitsniveau is onvergelijkbaar. De chemische samenstelling van ambachtelijk zout bewaart de chemische samenstelling van water, bewaart de mineralen die water heeft", zei ze.

Daniela Vaz voegt hieraan toe: "De chemische samenstelling van industrieel zout is heel anders. Het zout zelf bevat 97 procent natriumchloride en de rest zijn de andere mineralen. Als we het over industrieel zout hebben is deze drie procent al weg, dus er is een groot verschil in de chemische samenstelling".

Dit verschil is voelbaar in de smaak, omdat ambachtelijk zout meer mineralen bevat waardoor een persoon minder zout kan gebruiken en tegelijkertijd een sterkere smaak van zout heeft, wat op zich al voordelen heeft voor de gezondheid. Volgens Daniela Vaz is het probleem niet het zout; het probleem zit hem in het soort zout dat we consumeren.

Ondanks het feit dat het hard werken is en deze manier van zoutwinning als economische activiteit niet kan concurreren met de industriële productie, zijn veel jongeren gemotiveerd om te blijven werken in de zoutvlakten. "Sinds 2000 zijn er opleidingen georganiseerd om jongeren aan te trekken en hen te helpen zich te vestigen in Castro Marim, voor de productie van zout, en vandaag de dag gaan jongeren gemakkelijk voor zout werken", concludeert ze.

De Spa en de rondleidingen staan nu in de wacht tot het voorjaar, maar u kunt er meer over te weten komen door een bezoek te brengen aan www.aguamae.pt.


Author

Paula Martins is a fully qualified journalist, who finds writing a means of self-expression. She studied Journalism and Communication at University of Coimbra and recently Law in the Algarve. Press card: 8252

Paula Martins