Ik kijk naar de stapel troep die ik onder mijn bed vandaan heb gehaald. De ruimte onder mijn matras is een niemandsland geworden van dingen die ik niet gebruik, maar die ik niet kwijt wil: oude universitaire projecten, oude dagboeken met aantekeningen die je zouden doen huiveren van schaamte, kleren waarvan ik overtuigd ben dat ze weer in de mode komen, verkleedkleren, een kapotte MacBook, ongebruikte kerstcadeaus... de lijst gaat maar door.

Nu ik eind twintig ben, heb ik besloten dat het tijd wordt dat ik stop met het oppotten van willekeurige relikwieën onder het bed - en in plaats daarvan begin met 'Zweeds doodsopruimen'. De uitdrukking komt van het Zweedse woord 'dostadning', en heeft betrekking op het opruimen van iemands bezittingen voor de dood. Het idee is dat het uw dierbaren de lastige taak bespaart om uw bezittingen te doorzoeken en er een thuis voor te vinden als u er niet meer bent, en het bevrijdt u ook van de psychologische last van het omringd zijn door chaos en rommel.

Het is niet zo deprimerend als het klinkt
. Het fenomeen werd bedacht door Margareta Magnusson, een Scandi die zichzelf omschrijft als "ergens tussen 80 en 100". Margareta leeft al jaren volgens deze mantra en heeft onlangs een boek over dit onderwerp geschreven, The Gentle Art Of Swedish Death Cleaning. Het heeft hier in het Verenigd Koninkrijk al de krantenkoppen gehaald, dankzij de openhartige en eerlijke benadering van sterfelijkheid en onze ingewikkelde relatie met hamsteren.

"De dood schoonmaken betekent het verwijderen van onnodige dingen en het maken van uw huis mooi en ordelijk als je denkt dat de tijd nadert voor u om de planeet te verlaten," schrijft Margareta in haar no-nonsense gids. In plaats van macaber te zijn, gelooft ze dat het reinigen van jezelf van een leven van onnodige bezittingen een permanente vorm van organisatie kan instellen die je dagelijks leven soepeler laat verlopen.

"Margareta: "Als je doodsschoon bent, hoef je niet meer door het huis te rennen op zoek naar je tas of je sleutels, want er zijn minder dingen om in te verdwalen. Het geeft je meer tijd en maakt je minder gestrest.

Hoe begin je eraan?
Magnusson raadt aan om je bezittingen per categorie te verdelen en de makkelijkste eerst aan te pakken. Ze stelt voor om met kleding te beginnen en om sentimentele zaken zoals foto's te vermijden, anders blijf je hangen in herinneringen.

Naast het stoppen van een borderline hoarding probleem, onthult de methode dat het ook leuk is om een middag door te brengen met het uitzoeken van herinneringen uit het verleden: "Ik heb ontdekt dat het de moeite waard is om nog een laatste keer tijd door te brengen met deze voorwerpen, en ze dan weg te gooien. Elk voorwerp heeft zijn eigen geschiedenis, en die geschiedenis herinneren is vaak plezierig," zegt Margerita.

Dus volgens het boekje gaat die kapotte MacBook naar een winkel voor tweedehands onderdelen en wordt mijn voorraadje ongebruikte make-up doorgegeven aan vrienden. Zelfs eens geliefde kleren die ik nooit meer zal dragen - een jurk die ik droeg op een speciale eerste date, een jas die niet meer past - worden aan liefdadigheid geschonken. "Soms moet je dierbare spullen weggeven, in de hoop dat ze bij iemand terechtkomen die er zelf nieuwe herinneringen aan zal overhouden", zegt Margareta.

Houd vast aan de kostbare spullen
Natuurlijk hoef je niet alles weg te gooien in een minimalistische rage. "Bewaar de dingen die je gelukkig maken, of je leven makkelijker," zegt Margareta. "Gooi de dingen weg die zich hebben opgehoopt en die je niet meer nodig hebt."

Voor privé-herinneringen die onbetaalbaar zijn, zoals mijn hilarisch angstige dagboeken, stelt Margarita voor om een 'Weggooidoos' te maken. "Als ik dingen vind die absoluut geen waarde hebben voor iemand anders, maar een enorme waarde voor mij, gaan ze in mijn Weggooidoos", zegt ze. "Zodra ik er niet meer ben, kan de doos vernietigd worden."

De Throw Away box heeft ook duidelijke instructies aan vrienden en familie dat als er iets onvoorziens gebeurt, deze persoonlijke relikwieën vernietigd moeten worden en niet tergend hardop voorgelezen op je begrafenis.

Hoe voelt het nu?
Na een eerste golf van angst en spijt bij het verlaten van de kringloopwinkel, voel ik me al snel beter als ik naar de aangenaam opgeruimde ruimte onder mijn bed kijk. Het voelt alsof er een last van mijn schouders is gevallen.

In al mijn huurflats van de afgelopen 10 jaar is de bedruimte mijn hamsterruimte geworden - iets waar ik me verdedigend over zou opstellen als vriendjes of huisgenoten er probeerden in rond te neuzen of me er vragen over stelden. Nu weet ik dat het me in het hiernamaals ook niet zal achtervolgen.

Het lijkt erop dat, ongeacht je leeftijd, het opruimen van de dood goed is voor de ziel - maar voor ouderen kan het het grootste geschenk zijn dat je je dierbaren nalaat. "Als iemand eenmaal is heengegaan, kan het al chaotisch genoeg zijn," zegt Margareta. "Alles sorteren is soms verdrietig, maar ik wil mijn geliefde kinderen en hun familie echt niet te veel problemen bezorgen met mijn spullen als ik er niet meer ben."