De kern van dit boek is een inzicht te geven in het leven van artsen in opleiding binnen de NHS (UK) door de ogen van de auteur en zijn ervaringen.

Kay hield dagboeken bij van 2004 tot 2010 waarin hij de lange dagen, slapeloze nachten en bijna geen weekends onderzoekt. Zijn dagboeken zijn grappig, beangstigend en hartverscheurend. Een verwoestende ervaring zorgde ervoor dat hij zijn toekomst heroverwoog.

De auteur Adam Kay is een bekroond schrijver en dit boek wordt bewerkt tot een komisch drama dat binnenkort op tv wordt uitgezonden.

In Kay's eigen woorden "Dus ik vertelde hen de waarheid: de uren zijn verschrikkelijk, het loon is verschrikkelijk, de omstandigheden zijn verschrikkelijk; je wordt ondergewaardeerd, niet gesteund, niet gerespecteerd en vaak fysiek in gevaar gebracht. Maar er is geen betere baan in de wereld."

Dit boek zit vol vrolijke en droevige momenten en kan soms emotioneel zijn en ik vond het moeilijk om neer te leggen. Er zijn veel Britse verwijzingen in het boek, maar laat dat je er niet van weerhouden het te lezen.

Het boek bevat een brief aan de National Health Service met veranderingen die volgens hem moeten worden doorgevoerd zodat er minder fouten worden gemaakt door artsen. Er is wat kritiek geweest dat de auteur niet over de aandoeningen/gevallen van cliënten zou moeten praten, maar ik denk dat het boek daar niet over gaat.

Dit is een eerlijke memoires over de uitdagingen waar artsen voor staan en dit geeft ons een inzicht in die wereld en daardoor een interessante blik op het stressvolle leven van een arts in opleiding.