Veel mensen, niet te vergeten bedrijven, zeggen: ik vind dit wel leuk. Ik hoef niet te pendelen; ik kan in mijn eigen tempo werken. Ik bespaar geld op vervoer, brandstof en zelfs eten. Bedrijven realiseren zich dat ze misschien niet zulke grote kantoren nodig hebben. Wat we eerst afwezen in lockdown, daar passen we ons nu aan, zelfs tot het stadium dat we veel aspecten ervan leuk vinden. Dit zou wel eens langetermijngevolgen voor onze samenleving kunnen hebben. Portugal is een zeer "sociaal" land, wij genieten van het gezelschap van anderen, misschien wat anders dan bijvoorbeeld de Engelsen. Als twee Engelse gezinnen naar een leeg strand in de Algarve gaan, zullen ze elk aan de andere kant gaan zitten en afstand bewaren tot het andere stel. Twee Portugese gezinnen zullen vrij dicht bij elkaar zitten, zij houden van gezelschap en sociaal zijn.

Wat gebeurt er als de lockdown voorbij is? Gaan we terug naar onze kantoren, gaan we weer naar het café voor onze koffie halverwege de ochtend (of eerder)? Gaan we nog even vaak uit eten, of zijn we al gewend aan thuis koken of de plaatselijke afhaalmaaltijd? Wordt het leven weer normaal of duurt het een hele tijd om ons weer aan te passen? Het kan langer duren dan we denken om ons sociale leven weer op te pakken.

Het oude adagium voor agorafobici was "het antwoord ligt om de hoek". Men dacht dat het een grap was, maar misschien is het waarder dan we dachten in de wereld van vandaag.

Laten we zo snel mogelijk weer normaal doen, maar dat is misschien een grotere uitdaging dan we denken.

PA Lagoa