Soms loopt het gewoon goed af. Ik had afgesproken om op een middag langs te gaan bij kunstenaar Nuno Viegas (ook bekend als Metis). Ik was een beetje in de war en nam aan dat we elkaar zouden ontmoeten op zijn tentoonstelling aan de kust in Quarteira (in de Praça do Mar Art Gallery), terwijl hij me eigenlijk verwachtte in zijn studio, waar hij druk bezig was met de voorbereidingen voor zijn komende tentoonstelling in Lissabon in juni. Dat was maar goed ook, want zo kreeg ik de tijd om zijn werk goed in me op te nemen. Want het is één ding om gewoon door zijn foto's op Instagram (@nunoviegas.pt) te scrollen, maar iets heel anders om ze in het echt te zien.

Want 'echt' zijn ze zeker. Al Nuno's werk heeft een 3D-aspect, en als dat nog niet genoeg is om je ervan te overtuigen dat zijn creaties echt in de lucht 'zweven', dan werpen ze ook nog een zeer overtuigende schaduw. Terwijl ik door de galerie liep, kwam ik in de verleiding om naar binnen te reiken en een papieren vliegtuigje op te pakken, een van de zwevende handen te schudden, of zelfs mijn vingers in de diepe, lege ooggaten te steken van de schijnbaar onzichtbare mannen, gehuld in hun ongelooflijke 'T-shirt maskers'. Ik was er vrij zeker van dat ofwel mijn hand door de muur zou gaan, ofwel de man "au" zou zeggen (maar natuurlijk weerstond ik de verleiding).

Nuno heeft het erg druk en had geen tijd om nieuw materiaal voor deze tentoonstelling te maken. In plaats daarvan heeft hij ervoor gekozen om de galerie te vullen met zijn favoriete kunstwerken die hij in de loop der jaren heeft bewaard en die zijn evolutie als kunstenaar in kaart brengen. Maar ik merkte ook dat niet alleen Nuno's werk werd tentoongesteld, maar dat er ook verbazingwekkende schilderijen van andere kunstenaars te zien waren. Ik begon te begrijpen dat dit het concept is achter deze tentoonstelling, en inderdaad, waarom ze 'Van Fan tot Fam' heet. Hij heeft namelijk ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om het werk te laten zien van andere kunstenaars van wie hij een grote fan was en die hij, toen hij op reis ging, heeft ontmoet, met wie hij bevriend is geraakt en die hij nu als deel van zijn familie beschouwt. Zoals ik in het begin al zei, was het maar goed dat het zo gelopen is, want tegen de tijd dat ik Nuno opbelde en naar zijn studio ging (waar ik eigenlijk al had moeten zijn) was ik zelf een grote 'fan' van hem geworden.

Nuno is een super coole en relaxte kerel. Hij nam een pauze van het werken aan zijn nieuwste doek en we gingen zitten tussen zijn verf, pennen en spuitbussen voor koffie en een praatje. Nuno vertelde me dat hij opgroeide in Quarteira, en hoewel zijn passie voor graffiti begon toen hij een tiener was, was het nooit zijn plan om kunstenaar te worden. Hij studeerde oorspronkelijk Computerwetenschappen aan de Universidade do Algarve, en hij was al een heel eind op die weg toen hij besloot om van tactiek te veranderen en in plaats daarvan Beeldende Kunst te gaan studeren. Maar zelfs dit, zei Nuno, was geen schilderen en had meer te maken met fotografie en video-installatiewerk.

Maar, terzijde, al dat leren over computers en techno-tovenarij heeft hem, zou ik zeggen, goed gedaan. Vastbesloten als ik was om de kneepjes van het vak te ontdekken en hoe hij zijn creaties tot leven brengt, vroeg ik hem om een beetje van zijn proces met mij te delen. Hij vertelde me dat hij voor zijn werk sterk vertrouwt op technologie en liet me zien hoe hij eerst in het echt foto's neemt van de beelden die hij wil maken. Zo kan hij zien hoe zijn visie er echt zou uitzien, en waar bijvoorbeeld de schaduw zal vallen, en dan, na een beetje Photoshop-werk (en wanneer de foto al een kunstwerk lijkt), gaat hij aan de slag om het op doek na te bootsen.

Maar waar was ik? Oh ja, pas toen Nuno in 2014 de moedige stap nam om Portugal te verlaten en naar Rotterdam in Nederland te gaan, waar hij een lokale schilder ontmoette die hem onder zijn hoede nam en die hij beschouwt als zijn 'peetvader' in de stedelijke kunstwereld, begon Nuno serieus te schilderen.

Alle kunstwerken van Nuno, van zijn schilderijen tot zijn enorme muurschilderingen (waarvan hij er onlangs een in Quarteira maakte als onderdeel van de @sou_quarteira-beweging), hebben het thema 'graffiti-wereld' in hun kern. Zijn handelsmerk werken omvatten die onzichtbare mannen verpakt in hun zeer realistische T-shirt maskers (die de anonieme 'geesten' vertegenwoordigen die straat graffiti kunstenaars zijn), zwevende met verf bespatte handen, en gouden origami kronen (die een mooie versie zijn van een gangbare graffiti kunstenaars 'tag' - gebruikt om aan te geven dat de krabbelaar, of hun crew, de 'koningen' van de straat zijn). De vliegtuigen van origamipapier zijn echter iets persoonlijker en geven weer hoe hij vroeger in de klas gewoon wat krabbelde op stukjes papier, maar nu hebben die tekeningen vorm gekregen en zijn ze de lucht ingegaan - ze zijn tot grote hoogten gestegen en hebben hem een toekomst gegeven die hij zich nooit had kunnen voorstellen.

Hoewel de pandemie Nuno vertraagde, kon hij dankzij zijn kunst naar verschillende plaatsen in de wereld reizen waar hij schilderde op festivals en zijn kunst tentoonstelde in musea en galerijen. Dit gaf hem de kans om levenslange vriendschappen te sluiten en banden aan te knopen met kunstenaars die hij, toen hij jonger was, als goden vereerde. Hij werkt nu met hen samen en exposeert hun werk, samen met zijn eigen werk, in zijn geboortestad.

De tentoonstelling loopt nog tot 29 mei, dus als u langs de kust van Quarteira wandelt, raad ik u ten zeerste aan er zelf een kijkje te gaan nemen.