Sinds de introductie van de eerste endoscopische capsule in het jaar 2000, is het een essentieel onderdeel geworden in het onderzoek en de diagnose van aandoeningen van de dunne darm, omdat het plaatsen bereikt die andere essentiële endoscopische onderzoeken (hoge endoscopie en colonoscopie) niet kunnen bereiken.

De eerste stap is de voorbereiding van de darm, waarbij deze schoon wordt gehouden zodat hij goed kan worden geobserveerd. De voorbereiding bestaat uit de inname van een vloeibaar laxeermiddel samen met een vloeibaar dieet dat de dag voor het onderzoek begint. Deze stap is van cruciaal belang om ervoor te zorgen dat het oppervlak van de darm volledig kan worden geanalyseerd. Na deze eerste stap van darmvoorbereiding wordt de capsule met water ingeslikt en baant hij zich een weg door het spijsverteringskanaal, voortgestuwd door normale spijsverteringsbewegingen. Gedurende 14 uur registreert de capsule beelden terwijl hij zijn weg door de darm aflegt. Tijdens dit onderzoek hoeft de patiënt niet in het ziekenhuis te worden opgenomen en kan hij zijn normale leven voortzetten. De beelden worden vervolgens verwerkt en op een monitor bekeken door de gastro-enteroloog. Na 24 -72 uur wordt de videocapsule op natuurlijke wijze met de ontlasting uitgescheiden.

De beslissing over de noodzaak om een diagnostisch onderzoek te ondergaan, wordt altijd genomen door de arts, afhankelijk van de individuele kenmerken, klachten of ziekte van de patiënt.

In de regel is dit onderzoek aangewezen bij onduidelijke bloedingen in het spijsverteringsstelsel, bij bloedarmoede door ijzertekort, bij de diagnose en classificatie van de ziekte van Crohn, bij coeliakie, bij de diagnose van dunnedarmtumoren en bij erfelijke polyposisyndromen.

Zoals elk ander medisch onderzoek heeft ook de videocapsule zijn beperkingen. Het is bijvoorbeeld niet mogelijk om tijdens het onderzoek monsters te nemen of therapeutische handelingen te verrichten. Er zijn ook contra-indicaties, zoals het bestaan of de verdenking van stricturen, darmobstructies of fistels.

Gezien het uitstekende veiligheidsprofiel, de grotere verdraagzaamheid, de mogelijkheid van een volledige evaluatie van de dunne darm en het hoge diagnostische vermogen, is de endoscopische videocapsule de beste niet-invasieve methode om dit orgaan te beoordelen. Zoals bij elk ander medisch onderzoek waarbij apparaten of geneesmiddelen worden gebruikt, bestaan er echter enkele risico's. Het grootste risico van dit onderzoek is het achterblijven van de videocapsule in het spijsverteringskanaal. Dit kan tot gevolg hebben dat een röntgenfoto moet worden gemaakt om de oorzaak hiervan vast te stellen, en dat uiteindelijk een enteroscopie met dubbele ballon moet worden verricht, of, in extreme gevallen, een chirurgische ingreep om de capsule te verwijderen. In de overgrote meerderheid van de gevallen (99%) kan de videokapsel echter zonder problemen worden verwijderd.

Voor meer informatie kunt u contact met ons opnemen op:

E-mail: callcenter@grupohpa.com
Telefoon: 282 420400
Als u van buiten Portugal belt: +351 282 420 400
Website: https://www.grupohpa.com/