Laten we beginnen met Yucca ( uitgesproken als jukka), met twee 'c's'. Een van mijn favoriete planten die hier in Portugal totaal onverschillig lijken voor warmte, regen of kou, en je kunt ze direct in je tuin planten of in grote potten kweken, waarmee je een terras of balkon meteen een tropische aanblik kunt geven. De bladeren kunnen dik of dun zijn en zijn meestal lang en smal, zwaardvormig en hebben een stekelpunt, waardoor ze de bijnaam "Spaanse bajonet" of "Spaanse dolk" hebben gekregen. Je kunt ze uit zaad kweken, maar ik vind dat stekken snel wortel schieten, en tenzij je de voldoening wilt hebben van het planten van een zaadje en het zien groeien, is stekken zo gemakkelijk, en de ouderplant zal gewoon een nieuwe 'baby' laten groeien waar je de laatste hebt afgeknipt!

De bloeitijd varieert per soort, maar de meeste soorten bloeien jaarlijks gedurende hun hele leven. De bloemen bloeien op grote stengels die uit het midden van de plant komen, sommige meer dan 2 meter hoog, en zijn meestal wit of crèmekleurig, met bij sommige variëteiten een vleugje roze, paars of zelfs groen.

Ze zijn zeer droogtetolerant en slaan water op in hun stammen of bolvormige bases. Het zijn langzame groeiers en ze hebben bijna geen onderhoud nodig om te overleven. Hun taaiheid is zowel een deugd als een ondeugd, want als ze eenmaal stevig staan, zijn ze bijna niet meer weg te krijgen! Snoeien - als je het al zo kunt noemen - is gewoon het verwijderen van dode bladeren van de stengel. Als een plant te groot is geworden, knip je gewoon het bovenste deel van de stam af tot de gewenste grootte. Er blijft dan een tijdje een schrale stam over, maar vanaf het snijpunt zouden nieuwe uitlopers of 'baby's' moeten ontspruiten.

Deze groei kan echter soms onvoorspelbaar zijn. Tegelijkertijd kunnen uitlopers worden weggesneden en opnieuw worden geplant. Er is altijd wel iemand die uw pas afgesneden 'baby's' wil meenemen!

Laten we nu eens kijken naar Yuca, (uitgesproken als joeka) en met slechts één 'c', dit is degene die een 'wortel' heeft die je kunt eten. De eigenlijke naam is cassave, maniok of mandioca, en het is een houtachtige struik die oorspronkelijk uit Zuid-Amerika komt en tot de wolfsmelkfamilie behoort. Hoewel het een overblijvende plant is, wordt hij in tropische en subtropische gebieden op grote schaal geteeld als eenjarig gewas voor zijn eetbare zetmeelrijke knolgewortel, een belangrijke bron van koolhydraten.

Cassave wordt voornamelijk gekookt geconsumeerd, maar aanzienlijke hoeveelheden worden gebruikt om cassavezetmeel, tapioca genaamd, te extraheren (ah, ik herinner me tapiocapudding op het schoolmenu!), dat wordt gebruikt voor voedsel, diervoeder en industriële doeleinden - blijkbaar wordt het onder meer gebruikt als bindmiddel bij de productie van tabletten. De Braziliaanse farinha, en de verwante garri van West-Afrika, is een eetbaar grof meel dat wordt verkregen door cassavewortels te raspen, het vocht uit de geraspte pulp te persen, en het tenslotte te drogen (en te roosteren in het geval van farinha). Vreemd genoeg is farinha ook het Portugese woord voor meel, wat volgens mij meer een algemeen woord is voor alle meel.

Cassave is de op twee na grootste bron van koolhydraten in de tropen, na rijst en maïs, en is een belangrijk basisvoedsel in de ontwikkelingslanden, waar meer dan een half miljard mensen van leven. Het is een van de meest droogtetolerante gewassen, met Nigeria als 's werelds grootste producent van cassave, terwijl Thailand de grootste exporteur van cassavezetmeel is.

Ik heb heel wat jaren in Bermuda gewoond, en cassavetaart was daar iets speciaals voor de kersttijd.

Voor de niet-ingewijden zou een Bermudese kerst zonder cassavetaart zijn als Pasen zonder chocolade! Dit ongewone gerecht - een zoete, kruidige taart met lagen van verschillende vleesvullingen - is even essentieel voor een traditioneel Bermudiaans kerstdiner als de kalkoen zelf - een echt rijk, zwaar mengsel waaraan meer dan 15 eieren worden toegevoegd! En iedereen gebruikt een recept dat door de familie is doorgegeven, en verklaart dat het zijne het beste is. Families maken meestal een grote hoeveelheid en eten die warm, koud of in plakjes gebakken tijdens de hele kerstweek. Cassavetaart is een vreemde combinatie van zoet en hartig, maar het is een combinatie die de smaakpapillen van de Bermudianen blijkbaar bevalt, vooral in tijden van feestvieren.

Dus als u naar het tuincentrum gaat, wees dan voorzichtig met wat u vraagt, want de Yucca (met twee 'c's) heeft geen eetbare wortel!

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan