Ze gaan er 's nachts op uit, en 's morgens zie je glinsterende slijmstrepen die soms in grillige en willekeurige richtingen gaan - ik vraag me af of ze de weg kwijtraken of misschien een nieuwe geur opvangen en weggaan, om die dan weer te verliezen en terug te gaan naar waar ze begonnen waren?

Deze schepsels zijn gewone tuinplagen die behoren tot de categorie weekdieren. Ze worden geclassificeerd als buikpotigen (gastropods), waarbij 'gastro' maag betekent, en 'pods' voet - een vrij accurate beschrijving eigenlijk, magen schuifelen op één voet voort.

Zowel slakken als naaktslakken hebben twee bovenste tentakels die uit hun voorhoofd steken. Ze dienen om te zien en te ruiken en hebben ogen aan de uiteinden.

Kortere, lagere tentakels die vanaf hun kop naar beneden steken, dienen voor tast en smaak.

Slakken zijn hermafrodiet - ze kunnen mannelijk en vrouwelijk tegelijk zijn. Ik vraag me af hoe dit komt... was een eenzame slak op zoek naar liefde in een dor landschap, en zag een andere slak aan de horizon, maar was zo teleurgesteld toen hij van dichtbij ontdekte dat ze van hetzelfde geslacht waren, dat ons kleine weekdier met liefdesverdriet besloot 'oké, vandaag zal ik Sharon zijn', en de juiste signalen uitzond om wat eitjes te lossen?

Wie weet. Het is gewoon de manier van de natuur om flexibel te zijn, om ervoor te zorgen dat de soort blijft voortbestaan, denk ik.

Eén of twee slakken lijken misschien niet veel, maar populaties kunnen snel toenemen, en aangezien elke slak jaarlijks tot zes partijen eieren kan leggen, met wel 80 eieren per partij, die elk in drie tot zes maanden rijpen - als er niets aan gedaan wordt, zijn dat honderden nieuwe plaagdieren per jaar, vermenigvuldigd met elke slak in je tuin.

Het beschermende slakkenhuis heeft ook invloed op de plaats waar ze zich ophouden. Om een slakkenhuis goed te kunnen vormen, hebben slakken calcium nodig, dat ze voornamelijk uit de bodem halen. Deze behoefte beperkt hun verspreidingsgebied tot gebieden waar de natuurlijke bodem- en weersomstandigheden de bodem kalkrijk houden. Het is duidelijk dat de slakken in mijn tuin een tekort aan calcium hebben, want als ik in het donker met de honden loop, voel ik het knisperende gekraak als ik op een broos schelpje stap (het was waarschijnlijk Romeo die op het heetst van de strijd op Juliet afstormde. Nou, ik heb hem de mogelijke teleurstelling van een ontmoeting met een andere Romeo bespaard!)

Zowel slakken als naaktslakken doen het goed in een warm en vochtig klimaat, en wachten de winter gewoon af in schuilplaatsen die hen beschermen tot het weer warmer wordt, maar zijn slim in het zich verstoppen als het te heet en droog wordt.

Bovendien zijn tuinslakken even eetbaar als die in restaurants, en het is niet ongewoon om mensen ze te zien verzamelen in lege waterflessen na een regenbui. Biologische scharrelslakken - hoewel Franse chef-koks liever de grotere gekweekte escargot serveren bij hun knoflookboter.

Als er slakken in uw tuin komen, kunt u uw planten beschermen tegen de schade die ze kunnen aanrichten. Slakkenkorrels bevatten schadelijke chemicaliën en kunnen naar mijn mening het beste worden vermeden. Er zijn ook andere methoden: koffiedik rond planten verspreiden schrikt af, net als fijngemalen eierschalen, en sommigen zeggen dat een plastic pot in de grond met bier werkt, maar ik zou bang zijn dat mijn honden dit te leuk zouden vinden!

Je kunt ook lavendel, munt, rozemarijn en andere begeleidende planten planten die slakken op afstand houden. Diatomeeënaarde (een soort poeder gemaakt van het sediment van versteende algen in watermassa's) is een andere manier om ze weg te houden, en natuurlijk koperen banden rond potten of planten - ze raken het koper niet graag aan omdat er een chemische reactie optreedt als ze over het metaal kruipen, wat een onaangenaam gevoel op hun huid veroorzaakt. Dat is in ieder geval de theorie. Mijn manier is veel minder technisch - iedereen die ik vind, krijgt een korte vliegles over mijn tuinmuur.


Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan