Slaap stelt de hersenen in staat informatie te verwerken, het lichaam te herstellen van de dag, onze hartslag en ademhaling te vertragen en hormonen te reguleren, om maar een paar dingen te noemen - en dat klinkt allemaal behoorlijk cruciaal voor ons overleven. Dus als je een nieuwe ouder bent - of een ouder of verzorger van een jong kind met slaapproblemen - kan die berichtgeving je een machteloos gevoel geven.

"Slaap nu het nog kan", zei iedereen tegen mij, goedbedoeld, voordat ik een baby kreeg. We zijn geconditioneerd om te begrijpen dat 'pasgeboren gelijk staat aan moeheid', dus natuurlijk verwacht iedereen meerdere nachtelijke waken en vroege ochtenden. Tenminste in het begin. Ik had echter niet verwacht dat ik bijna een jaar lang geen volledige nachtrust zou hebben - en de impact die dat zou hebben.

"Het gebrek aan slaap kan een enorme verrassing zijn als je een nieuwe baby hebt, en je weet nooit hoe het gaat voelen totdat het gebeurt," zegt Lucy Shrimpton, slaapexpert en oprichter van The Sleep Nanny. "Het is een ander niveau van vermoeidheid en kan een enorme schok voor het systeem zijn voor alle nieuwe ouders."

"Je hebt een concept van hoe het is om geen slaap te hebben - maar eigenlijk is de realiteit ervan absoluut grimmig," voegt Dr Nihara Krause toe, consultant klinisch psycholoog bij Bloss en deskundige spreker op The Baby Show.

Er zijn ook enorme verschillen in de manier waarop baby's slapen, en hoe ze slapen kan - door ziekte, slaapregressie en ontwikkelingsstadia - gaandeweg veranderen.

Wat is het effect op de gezondheid?

Op korte termijn kan een slaaptekort leiden tot geïrriteerdheid, een gebrek aan concentratie en een slecht humeur. Krause zegt: "Op de lange termijn lopen nieuwe ouders het risico op meer angst, depressie, algemene vermoeidheid [en] burn-out. Als je kwetsbaar bent voor een postnatale depressie, kan dat versterkt worden. Als je een prenatale geschiedenis van geestelijke gezondheidsproblemen hebt, kan dat zeer gevoelig zijn voor langdurig slaaptekort.

Het probleem is vaak een gebrek aan REM-slaap - de diepste soort - omdat veel nieuwe ouders de neiging hebben veel lichter te slapen dan voorheen, omdat ze zich zo bewust zijn van het kleine mensje dat er nu is en dat hen binnenkort onvermijdelijk nodig zullen hebben.

"Het is gewoon geen verfrissende slaap," zegt Krause. "Je gaat dingen niet op de best mogelijke manier verwerken, je reflexen kunnen trager zijn, je geheugen kan verstoord zijn (omdat veel van onze kortetermijn- en langetermijngeheugenopslag tijdens de slaap gebeurt). Het kan ook een fysieke impact hebben in de zin van meer kans op een lagere immuniteit en vertraagd herstel."

Hoe zit het psychologisch?

"Slaaptekort wordt gebruikt als een vorm van marteling en daar is een reden voor," merkt Shrimpton op, "het zorgt ervoor dat je opereert vanuit een plek die als krankzinnig kan worden beschouwd - waar je totaal irrationeel bent." Elke minder dan vijf uur slaap in 24 uur, gebroken of anderszins, is veel te weinig om psychologisch op te werken, zegt ze.

Het is een extra mentale kwelling om niet te weten wanneer de slaap van je baby (en dus van jou) zal verbeteren. De impact van dat onbekende is "enorm", zegt Shrimpton: "Als je er als ouder in zit en je baby is vier maanden oud, dan denk je even: 'Dit is nu mijn leven'. Je hebt geen grip op het feit dat je over een paar weken of een paar maanden op een andere plek bent. Je ziet het hier en nu en de pijn die je hebt."

Psychologisch kon ik nacht na nacht heel kleine - of zelfs geen - verbeteringen in de slaap verdragen. Maar als er tegenslagen waren, was dat vooral mentaal een uitdaging. Ik begon de nachtelijke uren te vrezen - een niet ongewoon gevoel bij nieuwe ouders - en slaap werd een beetje een obsessie, een ver van alle problemen oplossend elixir.

"Een van de moeilijkste dingen is het onbekende," beaamt Krause, "dat hebben we allemaal wel een beetje ervaren toen we de pandemie meemaakten, maar het onbekende is iets dat in onze hersenen is ingebakken als iets dat ons bedreigt en gevaarlijk is. Dus als je niet weet wanneer je weer normaal wordt, of wat het nieuwe normaal zou kunnen zijn, zorgt dat voor een verhoogd gevoel van angst.

"Als het onbekende lang aanhoudt, kunnen mensen zich hulpeloos gaan voelen, hun zelfvertrouwen verliezen en zich een beetje verslagen voelen door de situatie, en dat is het laatste wat je wilt als nieuwe ouder. Na verloop van tijd kan dat leiden tot depressie."

Wat kan echt helpen?

Na zes tot acht maanden kiezen sommige ouders ervoor om professionele hulp in te schakelen voor lastige slaapjes, als ze het budget hebben, hoewel er nooit garanties zijn.

Krause erkent dat het advies 'slaap als de baby slaapt' "echt irritant is - omdat het niet zo gemakkelijk is". Tussen werk, andere kinderen, extra verantwoordelijkheden, en baby's die contact met je maken (op jou), is het vaak gewoon niet mogelijk. Maar, zegt ze, "een dutje hier en daar helpt echt, zelfs 10-15 minuten lijkt al een heel klein beetje te helpen, [ook al] voelen we ons misschien nog steeds suf en prikkelbaar."

Shrimpton zegt: "Zet jezelf niet onder druk om te slapen. Als je gewoon je voeten omhoog kunt leggen en kunt rusten, je telefoon weg kunt leggen, niets hoeft te lezen, niets fysieks hoeft te doen, luister dan gewoon naar wat muziek of mediteer en dat zal een enorm verschil maken."

Hulp vragen is echter cruciaal: "Er is iets met het nieuwe ouderschap en denken: 'Ik kan geen [hulp zoeken] want mensen zullen denken dat ik niet goed genoeg ben als vader of moeder'", zegt Krause. Maar we hoeven het niet allemaal zelf te doen - vooral niet met heel weinig slaap. We zijn bijna geconditioneerd om als nieuwe ouders een beeld van totale controle (en gelukzaligheid) uit te stralen, en dat is niet realistisch - of gezond.

Probeer ook met je partner een soort ploegendienstpatroon te volgen en kolf of mixvoed indien nodig. Shrimpton stelt voor "twee nachten op, twee nachten af - dat is beter dan afwisselend, omdat je op die manier de juiste rust krijgt en herstelt".