Wat ik persoonlijk verwarrend vind, is dat de Algarve een hoog percentage permanente of deeltijdbewoners met een hoog inkomen heeft. Zij bezitten voor miljoenen euro's aan onroerend goed, maar maken nog steeds gebruik van Ryanair.

Vroeger boden verschillende luchtvaartmaatschappijen directe vluchten van Londen naar Faro aan met een business class optie. Het zou redelijk zijn aan te nemen dat mensen met een hoog inkomen, gezien het feit dat ze geen privéjet bezitten (en velen hebben dat wel), liever comfortabel vliegen dan met hun knieën onder hun kin in economy class.

British Airways biedt u nog steeds business class aan vanaf Heathrow, maar voor een prijs van bijna 1.000 pond is dat niet goedkoop. Maar zoals Ryanair-baas Michael O'Leary vaak zegt: je krijgt waar je voor betaalt. Voor een handvol kleingeld vliegt hij je in het laagseizoen naar Faro, waarschijnlijk op tijd, maar met weinig of geen comfort.

Als je alleen maar snel en goedkoop hier wilt zijn, dan zijn de low-cost maatschappijen er om te blijven en verkopen je graag een stoel. Die stoel kan in het hoogseizoen oplopen tot €200 of zelfs €300, maar het is dezelfde stoel en dezelfde service.

Kunnen de low-cost maatschappijen meer bieden?

Het is natuurlijk altijd mogelijk dat maatschappijen zoals Ryanair, easyJet, enz. een betere dienstverlening vooraan in het vliegtuig gaan aanbieden, als er vraag naar is. Het betekent alleen dat de middelste stoel vrij wordt gelaten en dat er een gordijn wordt opgehangen tussen die stoelen en economy. Bij wijze van schatting zouden ze gemakkelijk drie of vier keer het standaardtarief kunnen vragen, en hoeven ze alleen maar wijn en een dienblad met maaltijden aan te bieden. Als er vraag naar zou zijn, weet dan zeker dat ze dit serieus zouden nemen. Als u het ermee eens bent, waarom schrijft u hen dan niet en vraag om een dergelijke dienst.

Neem langer de tijd, spaar de planeet

De kritische vraag is of er meer milieuvriendelijke en comfortabele reismethoden in ontwikkeling zijn, en of u er graag een dag of twee voor over zou hebben om naar Portugal te reizen. Uit de reacties die we van lezers hebben gekregen, maak ik op dat het antwoord ja is.

Er zijn echter veel vragen gesteld die een antwoord verdienen. De eerste, en verreweg de belangrijkste, heeft te maken met de hogesnelheidssporen en de compatibiliteit tussen de landen. Wat de meeste mensen zich niet realiseren is dat de EU, die nooit bekend heeft gestaan om haar vooruitziende blik, hier in feite al jaren mee bezig is. Sinds 2000 heeft de EU 23,7 miljard euro geïnvesteerd in infrastructuur voor hogesnelheidstreinen. Frankrijk en Spanje hebben de meest geavanceerde hogesnelheidsnetwerken, Spanje ontving 47,3 procent van de totale EU-financiering voor hogesnelheidsontwikkeling, en ze hebben die zeer effectief gebruikt. (EU-verslag 2018). Portugal had op dat moment 3,9 procent van het financieringsbudget gekregen, maar de EU financiert nu de verbinding Lissabon Madrid die naar verwachting eind volgend jaar in gebruik wordt genomen.

Verbinding Sevilla-Faro - houd uw adem niet in

De suggestie van een hogesnelheidsverbinding tussen Sevilla en Faro is, in het beste geval, nog vele jaren ver weg, als het al haalbaar is. Er bestaat een werkende spoorverbinding tussen Sevilla en Huelva. Er is ook een ongebruikte verbinding van Huelva naar Ayamonte, maar de rails zijn al jaren geleden weggehaald. Dan is er nog het kleine probleem van het oversteken van de rivier, de bestaande brug is niet gebouwd met de mogelijkheid om in de toekomst rails aan te leggen. Misschien een geweldig idee, maar enorm duur.

In 2007 ontstond een consortium van Europese spoorwegexploitanten, Railteam, om grensoverschrijdend hogesnelheidsverkeer per spoor te coördineren en te stimuleren. De ontwikkeling van een trans-Europees netwerk van hogesnelheidstreinen is een doelstelling van de Europese Unie en de meeste grensoverschrijdende spoorlijnen worden door de EU gefinancierd. Verscheidene landen - Frankrijk, Spanje, Italië, Duitsland, Oostenrijk, Zweden, België, Nederland, Polen, Portugal, Rusland en het Verenigd Koninkrijk - zijn aangesloten op een grensoverschrijdend hogesnelheidsspoorwegnet.

Frankrijk heeft het op één na grootste hogesnelheidsnetwerk in Europa, met 2.800 km aan operationele hogesnelheidslijnen in juni 2021, alleen achter Spanje met 3.402 km. Londen, Frankrijk en Spanje zijn nu volledig met elkaar verbonden via een hogesnelheidsspoorwegnet. De realiteit van zeer snel treinverkeer is al beschikbaar tot in Madrid of verder naar Zuid-Spanje. Het is veel meer dan een plan, het werkt al. Madrid-Lissabon ligt niet ver achter.

Slaaptreinen

Slaapdiensten van hoge kwaliteit worden zeer snel gelanceerd, kijk maar naar Midnight Trains. De vraag is: als je binnenkort 's nachts in alle comfort naar Portugal kunt reizen, waarschijnlijk in iets meer dan 24 uur, hoe aantrekkelijk zou dat alternatief dan zijn?

Lezers hebben ook gevraagd of we denken dat de nieuwe hogesnelheidstreinen auto's zullen vervoeren. Ik denk dat dat een groot nee is; de Eurostar heeft wel wagons voor auto's, maar over lange afstanden en bij hoge snelheid klinkt dat niet praktisch.

Dan blijft het derde alternatief over, een autoveerboot naar Lissabon, iets waar veel lezers naar hebben gevraagd. Als je zogezegd eco denkt, valt er niet veel CO2 te besparen, autoferry's zijn beter dan luchtvervoer, maar nog lang niet goed voor het milieu. Het is ook duidelijk dat de veerbootmaatschappijen die Noord-Spanje bedienen weinig of geen interesse of enthousiasme lijken te hebben om hun dienst uit te breiden naar Lissabon. Als u vindt dat zij dat zouden moeten doen, schrijf hen dan. Als er vraag naar is, zullen zij wellicht serieuzer naar deze optie kijken. Druk van consumenten kan werken.

Voor de milieubewuste lezers is hier een korte gids met de vier schoonste manieren om te reizen:

Fiets. 0g CO2 per km (niet praktisch als manier om naar Portugal te reizen).

100% Elektrische Auto. 12g CO2 per km.

Internationaal spoor 15,1g CO2 per km.

Veerboot 19,3g CO2 per km.

Author

Resident in Portugal for 50 years, publishing and writing about Portugal since 1977. Privileged to have seen, firsthand, Portugal progress from a dictatorship (1974) into a stable democracy. 

Paul Luckman