Boedanov zei ook dat zijn regering verschillende westerse landen heeft gevraagd kleine contingenten strijdkrachten naar Oekraïne te sturen om steun te betuigen (en om gedood te worden en zo de militaire steun van de NAVO te garanderen als er een daadwerkelijke Russische invasie zou plaatsvinden). Oekraïne heeft ook gevraagd om luchtverdedigingswapens, multifunctionele gevechtsvliegtuigen en zeemachtversterkingen.

De secretaris-generaal van de NAVO, Jens Stoltenberg, heeft gewaarschuwd dat het gebruik van geweld door Rusland tegen Oekraïne "een prijs zal hebben", zonder te specificeren wat deze prijs zal zijn. De Amerikaanse ambassade in Kiev heeft een waarschuwing uitgevaardigd voor Amerikanen in Oekraïne over meldingen van "ongewone Russische militaire activiteit nabij de grenzen van Oekraïne en op de bezette Krim".

En het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken liet op de gebruikelijke manier (niet nader genoemde briefings) weten dat het zijn opties overweegt om het Kremlin af te schrikken, waaronder het sturen van militaire adviseurs en nieuwe wapens naar Kiev.

Net op tijd voor de winter steekt een nieuwe crisis de kop op. Het werd voor het eerst ontdekt door de Amerikaanse inlichtingendiensten, die enkele weken geleden begonnen te waarschuwen dat Russische tanks naar het westen oprukten. Oekraïne bagatelliseerde de berichten eerst, maar smeekt nu om nieuwe wapens om de vermeende dreigende aanval te weerstaan.

Daar gaan we weer. Alle spelers kennen de danspasjes, en sommigen genieten er zelfs van. Het doel is echter onduidelijk.

Laten we eerst eens kijken naar de Russische tanks die "naar het westen trekken" en de grenzen van Oekraïne bedreigen. Eén belangrijke Russische strijdmacht is vorige maand naar het westen verhuisd: het 41e Gecombineerde Wapenleger, dat van Novosibirsk in West-Siberië naar Jelnya ten zuidwesten van Moskou is overgeplaatst.

Dat brengt het op 280 km van de Oekraïense grens, wat niet bepaald hijgend in de nek van de Oekraïeners is. De Russische troepen die zich werkelijk nabij de Oekraïense grenzen in het oosten en op het Krim-schiereiland bevinden, zijn precies waar zij zich vóór deze "crisis" bevonden.

Waarom heeft het 41e Gecombineerde Leger (ongeveer 30.000 soldaten) zich dan vorige maand bijna 4.000 km. naar het westen verplaatst? Hier is een hint. Het is nu 280 km ten noorden van de Oekraïense grens, maar het is minder dan 100 km van de grens met Wit-Rusland.

Het is er natuurlijk niet om Wit-Rusland binnen te vallen. 'President' Alexander Loekasjenko, die nog steeds aan de macht is na de verkiezingsfraude van vorig jaar en het neerslaan van de massale protestbeweging die daarop volgde, is al lang een Russische bondgenoot. De taak van het 41e Leger is Loekasjenko aan de macht te houden als dat kan, en ervoor te zorgen dat zijn opvolger Moskou welgezind is als hij valt.

Dat werkte niet voor de Russische president Vladimir Poetin in het geval van Oekraïne, waar niet één maar twee verschillende pro-Moskou leiders door volksrevoluties ten val zijn gebracht en het huidige leiderschap wil toetreden tot de NAVO (die in wezen een anti-Russische alliantie is). Misschien werkt het ook niet in het geval van Wit-Rusland - maar dat is de reden waarom het 41e Leger aan de Wit-Russische grens staat.

Er is dus geen sprake van een dreigende opbouw aan de grens met Oekraïne - en zelfs als dat wel het geval was, zou Rusland Oekraïne niet gemakkelijk kunnen binnenvallen. Rusland heeft drie keer zoveel inwoners als Oekraïne, maar zijn grondtroepen zijn nog niet eens twee keer zo groot (400.000 vs. 255.000). Rusland moet veel verafgelegen grenzen bewaken, en de helft van zijn soldaten zijn dienstplichtigen die slechts één jaar dienen.

Het is waar dat de Russische luchtmacht veel beter is dan die van Oekraïne, zodat het land uiteindelijk zou kunnen winnen als de NAVO niet militair zou ingrijpen (en dat zou de NAVO niet doen - niemand wil een nucleaire oorlog). Maar het zou kolossaal dom zijn van Vladimir Poetin om Oekraïne binnen te vallen, en hij is geen domme man.

Hij zou eindigen met de bezetting van een land met 45 miljoen inwoners, waarvan de meesten de Russische bezetting zo kwalijk nemen dat een grote, lange guerrillaoorlog bijna onvermijdelijk zou zijn. Hij zou te maken krijgen met een verjongde NAVO die een reële bedreiging voor Rusland vormt vanaf grenzen die veel dichter bij Moskou liggen dan die van de oude Koude Oorlog, plus een verlammend handelsembargo over het hele spectrum.

Moskou heeft de laatste tijd wel wat retorisch gesaboteerd, maar de NAVO heeft de Russen ook flink onder druk gezet: Amerikaanse en Britse oorlogsschepen in de Zwarte Zee die zeer dicht bij de door Rusland bezette Krim komen, Amerikaanse bommenwerpers met kernwapens die hetzelfde doen, en de verkoop van geavanceerde westerse wapens aan de Oekraïners.

Het Kremlin is nu net zo achterdochtig en bang voor het Westen als op het hoogtepunt van de Koude Oorlog. Dat is geen excuus voor het gedrag van Poetin ten opzichte van Oekraïne, maar als de 'westerse media' gewoon doorgaan met het drukken van de folders, lijkt alles onder controle, totdat op een dag iemand zich verstapt en alles heel erg misgaat.