De Hussaini Changiz hebben het opvangcentrum voor Afghaanse vluchtelingen - Francisco e Jacinta Marto, in Fatima, verlaten om in een huis in Castelo da Maia te gaan wonen, dichtbij de spoorlijn en met kippen en eenden als hun nieuwe buren.
Het gezin, tussen 55 en 5 jaar oud, dat gedwongen was Kabul te ontvluchten, is op 6 januari in Maia aangekomen via de Vereniging van eigenaars van de urbanisatie van Vila D'Este, die als gastinstelling nog twee gezinnen uit dat land heeft ondergebracht in huizen in Freixieiro, in Matosinhos, en Oliveira do Douro, in Vila Nova de Gaia.


In totaal zijn er 15 Afghaanse vluchtelingen ondergebracht in huizen in Groot-Porto.

António Moreira, verantwoordelijk voor die vereniging, legde aan Lusa uit dat het Afghaanse vluchtelingengezin "gedurende een jaar huisvesting en levensonderhoud zal krijgen, gegarandeerd door een fonds van het platform voor steun aan vluchtelingen en jezuïeten".
"We hopen dat ze aan het eind van dit jaar sociale en professionele autonomie zullen hebben, zodat ze onafhankelijk kunnen worden", zei hij, eraan toevoegend dat het gezin "de cursus 'Portugees voor iedereen' zal volgen" om zich te verzekeren van de vaardigheden om zich binnen de vastgestelde termijn op de arbeidsmarkt te kunnen begeven en autonomie te verkrijgen.

In het busje dat uit Fatima kwam, bepakt met de tassen die ze bij hun vlucht uit Kaboel hadden kunnen meenemen, bevond zich "een mand met levensmiddelen", een soort welkom voor de Hussaini Changiz bij hun aankomst in Maia.
Shahreza, 16 jaar oud, was de woordvoerder in het gesprek in het Engels met Lusa, hij begon met te vertellen dat ze in Portugal waren "al twee maanden", nadat de ontsnapping uit Afghanistan de doortocht had gedicteerd door "Georgië voordat ze naar Lissabon gingen", in een route waar, zo wees hij erop, ze de "steun hadden van een Noord-Amerikaan".
"Sinds we in Portugal zijn aangekomen hebben we verschillende mensen ontmoet die goed voor ons zijn geweest en ons hebben geholpen, en ik bedank hen," vervolgde het enige mannelijke kind van het gezin, dat zijn doelstellingen duidelijk heeft omschreven.

In deze volgorde zei Shahreza dat "hij wil voetballen bij FC Porto, verder wil studeren en naar de universiteit wil gaan om een goed mens voor Portugal te worden".
En als de "grootste uitdaging" was dat hij zijn land had verlaten, hoopt de jongeman op een dag terug te keren, maar hij beschouwt Portugal nu al als zijn "tweede thuis", zei hij nadat hij nog een bureaucratisch aspect bij de gastvereniging had afgehandeld, het drukken van paspoorten voor latere registratie op het niveau van Financiën en Sociale Zekerheid, van wat hopelijk de herstart van een nieuw leven kan zijn.

"Ik ben heel blij, na vier maanden hebben we ons huis en hier wil ik mijn leven opnieuw beginnen", zei hij, enkele minuten nadat hij in zijn nieuwe onderkomen was aangekomen en verrast was door het aantal kippen en eenden in de achtertuin van het huis.
Om de overgang te vergemakkelijken, werden ze verwelkomd door het gezin van Zaher, ook vluchtelingen uit Syrië, die er al een maand verblijven.
"Ik ben hier al een maand. Het is goed om hier een nieuwe familie te hebben, vrienden", begon hij tegen Lusa te zeggen terwijl hij hielp met het uitladen van het busje dat net was aangekomen.
De moeilijkheden die hen te wachten staan, minimaliseerde hij en prees liever de hulp die ze hebben gekregen: "we leren de taal [Portugees] en iedereen helpt me wanneer ik ergens heen moet en ik zal hen op dezelfde manier helpen".