(Jij daar, achteraan. Stop met giechelen! Dit is geen lachertje! De vrede hangt aan een zijden draadje!)

Historici die graag even in de schijnwerpers willen staan, worden ingezet om parallellen te trekken met diplomatieke rampen uit het verleden, zoals de Conferentie van München in 1938 (verzoening met Hitler) en Jalta in 1945 (het opdelen van Europa en het geven van de oostelijke helft aan Stalin in 1945).

En dit komt net binnen! Vice-minister van Buitenlandse Zaken Sergei Ryabkov, net terug in Moskou van de besprekingen, vertelde de Russische televisie dat als de besprekingen zouden mislukken, hij kon "bevestigen noch uitsluiten" dat Rusland "militaire middelen" naar Cuba en Venezuela zou sturen.

Wow! Een dolk - nee, twee dolken - gericht op het hart van Amerika (hoewel ze zullen moeten werken aan de lengte van de Venezolaanse dolk, want het is 2.000 km. van Caracas naar Miami). Als dat de Amerikanen niet dwingt om toe te geven, wat dan wel?

Het spijt me. Dat is genoeg sarcasme. Het is gewoon dat al dit rond paraderen en mokken voor de camera vermoeiend wordt. Dit is een kleine diplomatieke ruzie die opzettelijk is opgeblazen tot ver buiten zijn proporties, en het wordt veel te serieus genomen.

Laten we beginnen met Rusland dat de 'Cubaanse kaart' speelt. Cuba is nog steeds een communistisch land, en het regime van Maduro in Venezuela heeft ook aspiraties in die richting - maar Rusland, voor het geval u het vergeten bent, is dertig jaar geleden gestopt communistisch te zijn.

Het regime van Poetin in Moskou is nationalistisch-populistisch, en Cuba heeft absoluut geen motief om Russische troepen te herbergen en het risico te lopen een confrontatie met de Verenigde Staten uit te lokken. In ieder geval zouden Russische troepen in Cuba geen militaire bedreiging vormen voor de Verenigde Staten. Wat gaan ze dan doen? Florida binnenvallen?

Ryabkov's bedoeling was duidelijk om een "Hoe zou je het vinden als...?" te doen bij Amerikaanse diplomaten. Hoe zou je het vinden als er Russische troepen waren "90 mijl van Florida" (zoals men placht te zeggen tijdens de Cubacrisis van 1962), en geen NAVO-troepen op 450 km. van Moskou (waar ze nu zijn).

Het volwassen Amerikaanse antwoord daarop zou zijn: "Wat maakt het uit?" In het echte leven zijn er een aantal troglodieten in het Amerikaanse Congres die zich zouden opwinden over Russische troepen in Cuba - maar aangezien de Cubanen daar in de eerste plaats niet mee zouden instemmen, is dat eigenlijk tamelijk irrelevant.

Welnu, hoe zit het met de vermeende historische precedenten: München en Jalta? In beide gevallen ging het om het verlenen van een "invloedssfeer" in Europa aan een grote mogendheid (Duitsland in 1938, de Sovjet-Unie in 1945) die haar wensen gemakkelijk ter plaatse kon afdwingen.

Rusland eist in feite een vergelijkbare invloedssfeer in zijn oude "satelliet"-landen, die geen bevriende buitenlandse troepen op hun grondgebied zouden mogen hebben, ook al zijn ze NAVO-lid, maar het is een complete non-starter. Rusland heeft niet de militaire capaciteit om zijn wil op de grond af te dwingen.

Komt er dan "oorlog in Europa", zoals de koortsachtige krantenkoppen suggereren? Niet in de zin die ze suggereren: massale pantserwagens die door hele landen rijden, met de dreiging van een nucleaire oorlog op de achtergrond. Maar er zou geschoten kunnen worden op of net binnen de grens van Oekraïne met Rusland.

Natuurlijk wordt er al een beetje geschoten langs die grens, in de door Rusland gesteunde afgescheiden provincies Donetsk en Luhansk. Zoals de woordvoerder van het Pentagon, John Kirby, vrijdag zei, is Poetin nu misschien van plan om er nog een beetje meer te veroorzaken.

Kirby waarschuwde dat Rusland "een groep agenten heeft voorbereid om wat wij noemen een valse-vlag-operatie uit te voeren, een operatie die is ontworpen om eruit te zien als een aanval op hen of op Russischtalige mensen in Oekraïne, als een excuus om naar binnen te gaan." Hij kan gelijk hebben - en hij kan ongelijk hebben. De satellieten kunnen hun locatie zien, maar niet hun bedoelingen.

Er is iets in Poetin gevaren, en hij wil concessies waarvan hij moet weten dat hij die niet kan afdwingen, met dreigementen die hij niet kan afdwingen.

Het is mogelijk dat hij in een lokaal conflict verzeild raakt, waardoor Rusland zware sancties opgelegd krijgt.

Het is uiterst onwaarschijnlijk dat hij zou proberen heel of zelfs de helft van Oekraïne te veroveren.

Het is bijna ondenkbaar dat dit zal uitlopen op gevechten in de stijl van de Tweede Wereldoorlog tussen grote gepantserde troepenmachten.


Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer