Als er één dier als de ware mascotte van de Algarve kan worden beschouwd, dan is het wel de witte ooievaar ("Cegonha Branca" in het Portugees). Deze majestueuze vogels, die een spectaculair uitzicht hebben dat zelfs de duurste penthouse-appartementen niet kunnen evenaren, huizen overal in de Algarve op alles van telefoonpalen langs de weg tot oude schoorstenen, kliffen en kerkdaken.

Een bijzondere hotspot voor hen is de middeleeuwse stad Silves, maar er zijn er ook genoeg te vinden in Faro. Hier zie ik ze het meest en ik verbaas me er altijd over hoe deze elegante Algarve-vliegers nauwelijks met hun vleugels hoeven te slaan omdat ze gewoon op de thermiek meevliegen. Ze doen me denken aan de vliegtuigen die je meestal ziet komen en gaan van het vliegveld achter hen.

Zitten op geschiedenis

Ooievaarsnesten weghalen heeft altijd al 'pech' gebracht, maar het is ook illegaal. Het is aan deze gevederde "krakers" te danken dat in veel gevallen de enige reden waarom een oud gebouw nog overeind staat - of vaak alleen de schoorsteen nog overeind staat - is dat er een ooievaar fier bovenop zit.

Deze conserveringsmethode, waarbij men de ooievaars in feite "met rust laat", is een groot succes gebleken: sinds de jaren tachtig is de ooievaarspopulatie enorm toegenomen.

Maar de reden waarom ik dit verhaal schrijf, is om u te vertellen over een nogal amusante ontwikkeling die ik opmerkte toen ik onlangs in het centrum van Faro was.

Hun opties 'afwegen

Ik weet niet of iemand van jullie het zich herinnert, maar ongeveer twee jaar geleden werd gemeld dat een nogal prominent nest op een straatlantaarn in het midden van de rotonde buiten Hotel Faro was weggehaald.

Dit was een beslissing die niet lichtvaardig werd genomen, maar dat was nu juist het probleem - het werd nogal zwaar. Met een gewicht van maar liefst 400 kilo hadden de verantwoordelijken kennelijk besloten dat het, ondanks de "pech" om het te verwijderen, nog erger zou zijn als het op iemands hoofd zou vallen.

Terug in de stad

Ooievaars vliegen gewoonlijk in de wintermaanden naar het warmere weer in Afrika (hoewel er de laatste jaren steeds meer het hele jaar door komen) en ik heb vaak gedacht dat deze ooievaars bij hun terugkomst in hun 'stadsappartement' wel heel verward zouden zijn geweest over waar hij gebleven was! De laatste paar keer dat ik in Faro ben geweest, heb ik inderdaad gezien dat het nog leeg was. Ik was dan ook nogal verbaasd toen ik onlangs in de richting van de jachthaven liep en ik het kenmerkende geklepper hoorde (dat ze doen in combinatie met een krankzinnig nekbuigend vertoon) en opkeek om te zien dat ze terug waren!

De ooievaarsfamilie had beslist niet besloten om te verhuizen, maar om in plaats daarvan terug te komen en met de heropbouw te beginnen. Het is nu duidelijk een veel kleiner nest (en dus veiliger), maar ik kon een ooievaar op en neer zien lopen over de lampen - en was dat een kuikensgezicht dat ik uit het nest kon zien gluren?

Uit het oogpunt van een vogel

Het was moeilijk te zien vanaf de straat, en nadat de ooievaar weggevlogen was om in het moeras te waden voor de lunch (of om meer stokken te zoeken), ging ik naar Hotel Faro en vroeg of ik misschien naar boven mocht om het van dichterbij te bekijken. Ze vertelden me dat dat geen enkel probleem was en dat de bar en het restaurant op de bovenste verdieping zelfs open zijn voor het publiek.

Vanaf dat fantastische uitkijkpunt kon ik niet alleen zitten en een drankje drinken, maar kreeg ik ook een inzicht in het soort uitzicht waarvan de ooievaars zelf voortdurend genieten. Ik kon ook het nest veel beter zien en ik realiseerde me meteen dat het helemaal geen kuiken was dat ik had gezien - maar de moeder ooievaar. Er waren nog geen kuikens, maar toen ze opstond om haar benen te strekken, zag ik minstens drie eieren.

Nu zeg ik 'mamma ooievaar', maar ik kwam er later achter dat dit niet per se waar is. Deze monogame vogels zijn bijna helemaal identiek (het vrouwtje is alleen een heel klein beetje kleiner) en om het nog onzekerder te maken, blijkt dat het paar de huishoudelijke taken gelijk verdeelt - zelfs het uitbroeden van de eieren gebeurt om beurten.

Een, twee, drie...

Hoe dan ook, ik dacht dat je misschien wel wilde weten, dat als je ooit in de stad bent, het nu een bijzonder opwindende tijd is om 'omhoog te kijken' - want zeer binnenkort zal er een familie ooievaars op je neerkijken.

En de opwinding houdt daar niet op. De kuikens groeien snel op en als ze net twee maanden oud zijn, zijn ze klaar om met vlieglessen te beginnen. Vleugels of geen vleugels, als ik vanaf mijn uitkijkpost in Hotel Faro naar de grond kijk, lijkt me dit echt een ongelooflijke sprong in het duister.