Het falen van Venezuela

Met betrekking tot het verslag tussen 1 april en 31 juli 2017 over mensenrechtenschendingen in de context van massaprotesten in de Bolivariaanse Republiek Venezuela, is er sinds het begin van de protesten sprake van een steeds kritischer wordende mensenrechtensituatie, met toenemende niveaus van onderdrukking van politieke dissidenten door de nationale veiligheidstroepen, en toenemende stigmatisering en vervolging van mensen die worden gezien als tegenstanders van de regering van president Maduro. OHCHR documenteerde omvangrijke schendingen van de mensenrechten door de nationale autoriteiten in de context van demonstraties in het hele land die tot doel hadden elke vorm van protest tegen de regering in te dammen. OHCHR stelde vast dat veiligheidstroepen systematisch buitensporig geweld gebruikten en demonstranten willekeurig aanhielden. Ook werden patronen van mishandeling, in sommige gevallen zelfs foltering, en ernstige schendingen van het recht op een eerlijke rechtsgang van personen die in verband met de protesten door de Venezolaanse autoriteiten werden vastgehouden, gedocumenteerd.

Het falen van Syrië

In dit verslag wordt aandacht besteed aan het gebrek aan toegang tot onderwijs voor vrouwen en meisjes, alsook aan hun gebrek aan toegang tot gezondheidszorg, met inbegrip van specifieke zorg voor slachtoffers van gendergerelateerd geweld. Het illustreert ook de onbeschikbaarheid van bescherming en gerechtigheid voor vrouwen en meisjes ten overstaan van aanhoudend gendergerelateerd geweld, waaronder seksueel geweld, gedwongen huwelijken en huwelijken op jonge leeftijd, en "eer"-misdrijven. Daarnaast wordt beschreven hoe vrouwen worden gediscrimineerd op grond van de Syrische nationaliteitswetgeving. Het internationaal humanitair recht en de internationale mensenrechtenwetgeving zijn tegen het gebruik van massavernietigingswapens. Zij vormen niet alleen een bedreiging voor de internationale vrede en veiligheid, maar ook voor de mensheid zelf.

Libië en Syrië zijn daar tegenwoordig typische voorbeelden van. De mensheid heeft twee wereldoorlogen meegemaakt, en toch lijkt zij niet te beseffen wat er is gebeurd, en niet te hebben geleerd van de fouten uit het verleden. De verantwoordelijkheid van internationale organisaties is een zeer moeilijke en zeer controversiële kwestie; er moet zeer specifiek en duidelijk bewijs zijn om een kans te maken om voor het Internationaal Strafhof te verschijnen voor een zaak als de bloedbaden en de wrede moorden die in Syrië hebben plaatsgevonden. Hoeveel slachtoffers moeten we nog betreuren?

In een ander artikel komen interviews aan het licht over hoofddoekkwesties, het Koerdische conflict en de moord op Hrant Dink, die altijd een doelwit is geweest voor en gedemoniseerd door de Turkse regering. Samenvattend kan worden gesteld dat misbruik/misinterpretaties van mensenrechtennormen leiden tot meer autoritaire regimes en uiteindelijk tot kiezen;

1- in het land te blijven

2- gedwongen migratie naar vrijere landen.

Het standpunt van Turkije

De uitoefening van de mensenrechten in Zuidoost-Turkije wordt verder ondermijnd door gewelddadige aanvallen, zoals moorden of ontvoeringen, alsmede terreurdaden die volgens regeringsbronnen zijn gepleegd door de Koerdische Arbeiderspartij (PKK)5 en onder meer gericht zijn tegen leden van de regerende Partij voor Rechtvaardigheid en Ontwikkeling (AKP) in de regio.De regering heeft naar verluidt gereageerd door haar militaire activiteiten in de regio op te voeren en onevenredige veiligheidsmaatregelen te nemen. Dit heersende geweld en de onveiligheid worden nog verergerd door de politieke instabiliteit en de groeiende sociale verdeeldheid, en worden nog aangewakkerd door het ontbreken van een effectief institutioneel platform om de sociale dialoog in Zuidoost-Turkije te bevorderen.

Volgens familieleden van slachtoffers van terrorisme in Turkije, met name in het oosten van het land, zijn de lichamen van een onbepaald aantal mensen geheel of gedeeltelijk vernield door brand als gevolg van beschietingen en de daaropvolgende overhaaste afbraak van de plaats van het incident. De daaropvolgende afbraak van de gebouwen heeft bewijsmateriaal vernietigd en heeft daardoor de elementaire identificatie en tracering van stoffelijke overschotten grotendeels onmogelijk gemaakt. Bovendien hebben de plaatselijke autoriteiten, in plaats van een onderzoek in te stellen naar de omstandigheden rond het gerapporteerde buitensporige gebruik van geweld, de omgekomen personen ervan beschuldigd deel uit te maken van terroristische organisaties en repressieve maatregelen genomen ten aanzien van hun familieleden.

De huidige gebeurtenis in Turkije 15 juli

Het in 2017 gepubliceerde rapport bevat informatie over de situatie van ambtenaren, rechters en openbare aanklagers, academici en militaire officieren die uit de pers, de rechterlijke macht, de academische wereld, het leger en vele andere overheidsinstellingen zijn gezet na de afkondiging van de noodtoestand door Turkije na de couppoging op 15 juli 2016. Het lidmaatschap van het afgedankte personeel van de Fetullahistische Terroristische Organisatie werd vastgesteld en zij werden in het kader van ohal uit staatsinstellingen verbannen. Dit is echter scherp bekritiseerd door Human Rights Watch en er is druk ontstaan op de westerse wereld om in te grijpen in Turkije. De verlenging van de detenties, de arrestatie van leden van de pers en de sluiting van persbureaus, de arrestatie van rechters en aanklagers van de rechterlijke macht, de strijd tegen het terrorisme in Zuidoost-Anatolië, beschuldigingen van foltering van gedetineerden zijn de basis geworden van het rapport van 2017. Het heeft zelfs aangedrongen op de opschorting van de betrekkingen met de Europese Unie, of op zijn minst op het prioriteren van mensenrechtenkwesties in de onderhandelingen. De arrestatie van mensenrechtenverdedigers wegens lidmaatschap van FETÖ is als alarmerend bestempeld. Mensenrechten en menselijke ontwikkeling zijn nauw met elkaar verbonden en vormen de kern van de doelstellingen van de staten. Schending van de mensenrechten doet zich niet op één plaats voor, maar in alle aspecten van een land. De regeringen moeten dus voorzorgsmaatregelen nemen om nieuwe gebeurtenissen te voorkomen en de bestaande te reguleren.Elk doel kan het best worden bereikt wanneer we de met rechten samenhangende kwesties van gelijkheid, non-discriminatie, deelneming, insluiting, verantwoordingsplicht en sociale rechtvaardigheid aanpakken, evenals internationale solidariteit en samenwerking. Dit betekent dat de aanpak om de doelstellingen van de regering te bereiken, gebaseerd moet zijn op de mensenrechten, met niet alleen aandacht voor de resultaten van de ontwikkeling, maar ook voor de manier waarop de ontwikkeling wordt nagestreefd.

Dr. Yasam Ayavefe

Volg de onderstaande links om de verwezenlijkingen van Dr. Yasam Ayavefe te bekijken:

https://greenclimate.io/
https://yasamayavefe.com/

https://milayacapital.com/