Het eerste beeld van de primaire sensoren op de James Webb was een diepveldbeeld naar het voorbeeld van het beroemde Hubble Telescope Deep Field-onderzoek.

De Hubble Deep Field-beelden waren de verste afstand die menselijke ogen ooit hadden gezien. Voor die beelden staarde de reusachtige Hubble-ruimtetelescoop tien dagen lang naar een stuk donkere hemel ter grootte van een rijstkorrel. Tien dagen!

Het Hubble-beeld dat in januari 1996 verscheen, toonde bijna 3.000 sterrenstelsels! Wetenschappers waren overdonderd.

Probeer je dat eens voor te stellen voor een seconde. Vanuit het donkerste punt van de nachtelijke hemel, bijna 3.000 reusachtige sterrenstelsels, de meeste even groot of groter dan ons eigen Melkwegstelsel.

Nu, 27 jaar later, is onze volgende generatie telescoop, de James Webb, online gekomen en heeft een beter beeld gegenereerd in minder dan 12 uur dan Hubble kan in 10 dagen! Dat is een orde van grootte sneller, en de details zijn duidelijk toegenomen. De eerste afbeelding die is vrijgegeven heet SMACS 0723, en kijkt 13,1 miljard jaar terug in de tijd.

Carina Nevel

De NASA heeft ook de prachtige foto van de Carinanevel vrijgegeven, en het fijne detail laat zien hoeveel helderder de JWST is.

Stephan's Quintet toont naar verluidt een superzwaar zwart gat dat drie sterrenstelsels om zich heen laat draaien. De Zuidelijke Ringnevel laat zien dat James Webb in staat is door gas heen te kijken dat ondoordringbaar is voor de Hubble.

Ten slotte laat de afbeelding van WASP-96 b zien dat de JWST in staat is planeten te spectro-analyseren en de chemische samenstelling van hun atmosfeer te bepalen.

Ook opwindend voor mij was een beeld van Jupiter, dat afzonderlijk werd vrijgegeven.

JWST kan het lokale zonnestelsel en de planeten beter analyseren

JWST maakt betere beelden in een fractie van de tijd. Bereid je voor op een duidelijke toename van het begrip van de mensheid van de kosmos.

Welke geheimen zal James Webb ons over het heelal onthullen?

Laten we eens speculeren, zullen we?

Wat was uw eerste indruk toen u naar het eerste JWST Deep Field keek? De slecht genaamde SMACS 0723?

Ik dacht meteen dat het leek op onze eerste microscopische beelden van vijverwater.

Antonie van Leeuwenhoek's ontdekking en studie van microscopische organismen zijn een van de meest opmerkelijke prestaties van de Gouden Eeuw van de Nederlandse ontdekkingsreizigers.

Helaas deelde Leeuwenhoek nooit zijn technieken voor de constructie van lenzen, wat zijn tijdgenoot Robert Hooke tot woede moet hebben gebracht.

De niet-delende Nederlander ontdekte protisten (kleine meercellige organismen) en bacteriën (kleine een-cellige micro-organismen). Hij vond ook de vacuole (interne organellen van de cel) en spermatozoa (de zaadcel).

Stelt u zich eens voor dat de mensheid vóór 1623 geen idee had van de omvang en de diversiteit van het microscopische biologische leven. De wetenschappelijke wereld was in complete shock. In een enkele druppel vijverwater zaten duizenden minuscule levensvormen? Hoe kon dit mogelijk zijn?


Paradigmaverschuiving

Van Leeuwenhoeks nieuwe technologie had een paradigmaverschuiving teweeggebracht in het inzicht van de mensheid in het heelal.

Nu, 400 jaar later, zijn er duizenden sterrenstelsels in één enkel donker punt aan de hemel? Wetenschappers van nu zullen niet alleen verrast zijn door duizenden sterrenstelsels, elk met miljarden sterren. Zij zullen zich blijven verbazen over de geordende structuur van de kosmos die zij niet verwachten.

Het was de gestructureerde orde die onze wetten niet verwachtten, die wetenschappers in de jaren 1620 schokte. De meesten geloofden de gegevens waarschijnlijk niet. Hoe kun je orde hebben waar wij, mensen, niet zijn?

En toch is dit wat de nieuwe JWST beelden ons zullen laten zien. Op deze vijf beelden zien we wat lijkt op geordende materie. Waarom en hoe draaien sterrenstelsels rond een zwart gat? Hoe kan een zwart gat zo groot zijn? Wat is een zwart gat eigenlijk? Hoe zit het met de lange lijnen van filamenten die we in het heelal zien? Zou er een biologische structuur in het heelal kunnen zijn?

Het blijkt dat er een statistische correlatie is tussen de structuur van het heelal en de neurale netwerken van hersenen.

In 2020 hebben onderzoekers van het Istituto di Radio Astronomia in Bologna samengewerkt met het departement Neurowetenschappen van de Universiteit van Verona.

De paper met de titel "de kwantitatieve vergelijking tussen het neuronale netwerk en het kosmische web" vergeleek de structuur van minuscule plakjes cerebellum en cortex met het ontwerp van de verdeling van donkere materie in het kosmische web.

Enkele opwindende punten die zij vonden zijn dat water en donkere materie ongeveer 75% van het medium uitmaken. De overeenkomsten houden daar niet op. Toen de onderzoekers de dichtheid van knooppunten vergeleken (een neuron is een knooppunt in de hersenen, terwijl een sterrenstelsel een knooppunt in het heelal is), ontdekten ze dat de dikte van neuronen in de kleine hersenen overeenkwam met de patronen van donkere materie in de kosmos.

"De overeenkomst tussen de kleine hersenen op een schaal van 0,01-1,6 mm en de verdeling van donkere materie in het kosmische web op een schaal van 1-102 Mpc is opmerkelijk."

De auteurs merkten ook op dat de dichtheid van andere natuurlijke systemen zoals hemelwolken, boomtakken, of MHD Turbulentie niet overeenkwam met de donkere materie verdeling.

De eindresultaten van de studie "wijzen op het feit dat vergelijkbare netwerkconfiguraties kunnen ontstaan uit de interactie van totaal verschillende fysische processen, resulterend in vergelijkbare niveaus van complexiteit en zelforganisatie, ondanks het dramatische verschil in ruimtelijke schalen (d.w.z., ∼1027); van deze twee systemen."

De jaarlijkse Nikon Small World Photomicrography Competition heeft verbazingwekkende microscopische beelden. Veel van deze beelden zijn moeilijk te onderscheiden van de JWST-beelden. Wat als we ons slechts op één dimensionaal niveau bevinden van een universum van onvoorstelbaar grote omvang?

Hoewel Galileo 400 jaar geleden met behulp van lenstechnologie bevestigde dat wij niet het middelpunt van het heelal zijn, is er verder niet veel veranderd in onze theorieën.

Eindelijk hebben we de technologie

Zou het kunnen dat we, als we naar de beelden van de JWST kijken, diezelfde blik hebben gekregen op een wereld die we ons nog maar een paar jaar geleden niet konden voorstellen? Toen we eindelijk over de technologie beschikten om in de microscopische wereld te kijken, waren we verbaasd dat het leven in elke omgeving doordrong en alomtegenwoordig was, overal waar we keken. Waarom zou het anders zijn wanneer we naar de macroscopische wereld kijken? Wat weerhoudt ons ervan dit verband te leggen?

Wat denk jij? Heeft u interessante lichten aan de hemel gezien die u niet kon verklaren? Laat het ons weten bij Het Portugal Nieuws! Bekijk ook mijn YouTube kanaal "Lehto Files"


Author

Chris Lehto, ex-F-16 pilot, and YouTuber, combines aviation expertise and passion for the unexplained to investigate UAPs. He founded the UAP Society, funding decentralised research into alien existence using NFTs.

Chris Lehto