Als je een tijdje in Portugal hebt gewoond, weet je ongetwijfeld dat de natie in wezen wordt aangedreven door het gladde, donkere, aromatische, levensbevestigende elixer, dat bij ons bekend staat als koffie.

Nu, misschien is dat niet helemaal eerlijk. We weten allemaal dat je niet alleen met koffie kunt overleven. Ik vind het leuk om te denken dat we op auto's lijken, en dat je niet op een lege tank kunt lopen. Dus, ik zou zeggen dat als je, net als de Portugezen, ook nog eens op een gevarieerd dieet van vis- en vleesgerechten tankt, maar ook, en dat is belangrijk, niet te vergeten om je groente in te slaan (dat werkt goed met soep). Dan, als je voertuig helemaal volgetankt is - is een klein beetje koffie als het draaien van de sleutel die de ontsteking die je nodig hebt om tot leven te komen, de motor in beweging te krijgen, en, als je een deadline hebt voor een artikel bijvoorbeeld, dan draaien de radertjes (in je hersenen) ook.

De koffie in Portugal is geweldig. Het gaat zo goed met taarten en zelfs toasties, en de melkachtige Galãos zijn heerlijk om met een boek te zitten (of misschien zit je nu al met dit exemplaar van The Portugal News), te lezen, aan je koffie te nippen en de wereld voorbij te zien gaan. Echter, heel vaak heb je haast en heb je je shot van het vloeibare leven nodig, snel! En je kunt het je gewoonweg niet veroorloven om te wachten, om over je hete Galão te zweven terwijl je erop blaast in de hoop dat hij afkoelt, en onvermijdelijk, in je haast om de deur uit te zijn, eindigend met een verbrande tong.

Daarom hebben de Portugezen de kleine espresso bedacht, algemeen bekend als een 'Bica' (meestal in Lissabon, maar het verspreidt zich), of gewoon als een 'Café', wat koffie betekent. Uw lokale 'Pastelaria' wordt ook vaak een 'Café' genoemd. Ik denk dat dat boekdelen spreekt over wat het belangrijkste is wat er verkocht wordt.

Leuk feitje (dat ik ooit op de achterkant van een suikerpakje las) is dat ze Bica's heten, omdat het een acroniem is voor "Beba isso com açúcar", wat betekent "drink dit met suiker". Ironisch genoeg, en ik vroeg menig caféhouder hierover, trotseren de meeste van hun klanten de duidelijke instructies - en drinken het zonder suiker. Persoonlijk kan ik niet zonder het zoete spul, en de echte liefhebbers zullen waarschijnlijk zeggen dat het heiligschennend is om de smaak van koffie te verpesten op deze manier. Ik hou duidelijk niet van koffie, en dat ik net zo goed een kopje suiker kan drinken.

Dat kan best zijn. Er valt echter iets te zeggen over mensen die de harde realiteit van zwarte koffie zonder suiker aankunnen (ik heb mijn werkelijkheid een beetje met een suikerlaagje nodig). We zijn immers geëvolueerd om bittere dingen op te sporen voor onze overleving. We deden dit zodat we geen giftig of onrijp fruit zouden eten. Het is merkwaardig dat veel van ons geleerd hebben om een beetje vergiftigd te worden. Wat voor emotieloze seriemoordenaars zijn jullie? Of, als je een van die mensen bent die het niet eens kan uitstaan om een goede morgen te zeggen totdat je je eerste slokje van het goede spul bij het ontbijt hebt gehad - wat voor 'Cereal' moordenaar?

Ik denk dat het erop neerkomt dat we de bittere smaak hebben leren associëren met de pittige stap die er al snel mee gepaard gaat. Blijkbaar, en dat is nogal tegengesteld aan de intuïtie, zijn het de mensen wier smaakpapillen het meest gevoelig zijn voor bittere smaken die uiteindelijk des te meer van koffie houden. Dat komt omdat ze zich meer bewust zijn van het samenvallende, verlevendigende effect.

Nu, ik veronderstel dat ik je ook moet vertellen, dat ik tijdens mijn onderzoek voor dit artikel ontdekte dat er nog een andere reden is waarom ze zeggen dat ze Bica's heten. Dat komt omdat in het Portugees een "Bica de água" een waterhoos is, en de manier waarop de koffie uit de machine stroomt als deze wordt aangezet, doet denken aan de manier waarop water uit de grond sijpelt bij een waterbron. En omdat ze allebei, laten we eerlijk zijn, op hun manier een leven gevende vloeistof zijn, geloof ik dit verhaal ook.

En, samen met de meerderheid van de mensen in dit mooie land, suiker of geen suiker, geloof ik er zo in dat ik het inderdaad koop. Elke dag.