Fietsen op middelbare leeftijd is booming en volgens nieuw onderzoek van de British Heart Foundation (BHF) fietst bijna de helft (44%) van de vrouwen in het Verenigd Koninkrijk tussen 34 en 60 jaar en staat bijna een kwart (24%) te popelen om te beginnen.

Voorheen werd het fietsen misschien gedomineerd door wat bekend kwam te staan als 'MAMILS' - oftewel mannen van middelbare leeftijd in lycra. Maar nu is er een groeiend aantal vrouwen van dezelfde leeftijdsgroep - MAWILS zeg maar.

Dit weerspiegelt de bredere trend van verbeterde fitheid, welzijn en empowerment voor vrouwen van middelbare leeftijd, aldus de BHF.

Ondanks deze groeiende belangstelling blijven vrouwen ondervertegenwoordigd in fietsevenementen, zoals de 54-mijls fietstocht van Londen naar Brighton, waar de deelname van vrouwen sinds 2016 is gestagneerd op 25%.

Naarmate meer vrouwen de fysieke en emotionele voordelen van fietsen ontdekken, komen er verhalen naar buiten over hoe deze sport levens van middelbare leeftijd verandert. Ontmoet enkele vrouwen die vrijheid, vriendschap en fitheid hebben gevonden door te fietsen.

Ik geniet van de pas ontdekte vrijheid om op mijn fiets te stappen'.

Credits: PA;

Anne-Marie Salmon uit Noord-Londen kon voor haar 49e niet fietsen - en begon in maart 2025 voor het eerst te fietsen.

"Ik kocht een vintage Peugeot Premierelle tijdens de pandemie en was vastbesloten om te leren fietsen," zegt ze. "Maar van het een kwam het ander en het kwam er niet helemaal van.

"Toen besloot ik in maart een paar gratis fietslessen te volgen die werden aangeboden door de gemeente, bij JoyRiders Britain CIC. Ze waren geweldig in het me leren van de basis, inclusief fietscontroles en me het vertrouwen geven om handsignalen te proberen. Ik had nooit gedacht dat ik dat onder de knie zou krijgen en ik ben nog steeds heel erg aan het leren."

Salmon stuitte toen op een groep inspirerende vrouwen van het Women of Colour Cycling Collective (WCCC) - een centrum voor het verbinden van vrouwen met een wereldwijde meerderheid en niet-binaire mensen in het Verenigd Koninkrijk, terwijl barrières in de sport worden verminderd - en zegt dat het zo inspirerend was om te zien wat ze deden en welke uitdagingen ze aangingen.

"Zij zijn mijn ultieme fietsdoelen en zonder hen zou ik nooit de BHF London to Brighton Bike Ride hebben gedaan," zegt Salmon nadat hij ongeveer 40 mijl van de 54 mijl lange route heeft afgelegd.

Ze zegt dat fietsen haar een gevoel van vrijheid en zelfvertrouwen heeft gegeven. "Als ik nu ergens moet komen, is mijn eerste keuze als ik Google Maps bekijk altijd de fietsroute om te zien of het te doen is," zegt ze.

Hoewel ze nog veel moet doen aan haar zelfvertrouwen, zou ze 'graag aan training werken en andere evenementen en wedstrijden proberen'. "Ik zou ook graag meer leren over fietsonderhoud. Maar op dit moment geniet ik van de nieuwe vrijheid om op mijn fiets te stappen en van A naar B te komen zonder afhankelijk te zijn van het openbaar vervoer.

"Ik ben het ook eens met het werk dat de WCCC doet om de barrières te slechten waarmee vrouwen en niet-binaire mensen wereldwijd geconfronteerd worden als ze gaan fietsen. En als ik door op de fiets te stappen anderen aanmoedig, dan heb ik die beweging op de een of andere manier geholpen."

'Als ik op de fiets stap, voel ik me gewoon helemaal vrij en bevrijd'

Carla Francome uit Noord-Londen fietste veel als kind en ook in haar twintiger jaren, maar nadat ze twee kinderen had gekregen, heeft ze ongeveer tien jaar niet gefietst. De 47-jarige vertelt dat ze toen campagne voerde rond het gebruik van trottoirs, omdat automobilisten er te vaak op reden en voor overlast zorgden. "Ik stond buiten en hield een bord omhoog met de tekst 'Dit is een stoep', dat viral ging op Twitter," zegt Francome.

"Dat gebeurde toen ik ongeveer 44 was, en in dat stadium zeiden mensen online dat ik mijn fiets tevoorschijn moest halen, dus ben ik weer gaan fietsen", zegt ze. "Toen ik weer begon was het geweldig. Mijn kinderen waren ongeveer zes en acht en het was altijd lastig om het huis uit te komen. Maar als ik dan ineens op de fiets stapte, voelde ik me helemaal vrij en bevrijd.

"Ik weet nog dat ik me voor het fietsen echt oud, sjofel en van middelbare leeftijd voelde, maar toen ik ineens over stoepranden knalde, voelde ik me weer jong. Het voelde alsof ik terug was bij mijn zeven jaar oude ik op een BMX."

Dit alles leidde ertoe dat Francome steeds meer ging fietsen, ook voor haar twee uur durende woon-werkverkeer elke dag, ze postte haar reis op sociale media en deed een fietstocht in de Alpen. "Ik merkte dat ik fitter en sterker werd en echt een verschil in mezelf zag. Ik voelde me trots op mijn lichaam en als vrouw voelde dat belangrijk. Ik begon weer mooiere kleren te dragen, lippenstift op te doen en het gaf me allemaal een ander zelfvertrouwen.
Ik voel me veel fitter dan ooit tevoren."

"Tijdens de lockdown fietste ik met mijn gezin en konden we een band opbouwen en buiten sporten in het mooie weer," zegt Erika Parker, 54, uit Bournemouth. "Ik was toen achter in de 40 en had daarvoor niet veel gefietst. Maar toen de afsluitbeperkingen afnamen, zeiden een paar vriendinnen dat ze graag met me mee wilden fietsen en we hebben een aantal groepsritten gemaakt.

"Toen begonnen we mee te doen aan georganiseerde ritten, waarvoor we natuurlijk moesten trainen en meer ritten met mijn vriendinnen moesten maken. Het werd gewoon een heel leuke ervaring en nu voel ik me veel fitter dan ooit in mijn leven.

"Ik ben nooit snel geweest, maar bij dit soort evenementen maakt dat niet uit. Het gaat erom dat je ervan geniet en dat enorme gevoel van voldoening dat je krijgt als je de finish haalt en die medaille krijgt."