Musk besefte dat de aankoop van Twitter een vergissing was nadat zijn aanvankelijk enthousiasme was weggeëbd, want een bod van 44 miljard dollar op een onrendabel socialemediaplatform is een riskante zet, zelfs voor 's werelds rijkste man. Maar tegen die tijd was hij juridisch gebonden, en na een tijdje aan de haak gebengeld te hebben besloot hij zijn lot te aanvaarden en te proberen het voor hem te laten werken.

Hij noemt zichzelf nu 'Chief Twit', wat een zekere ontevredenheid suggereert over het project waarmee hij zichzelf heeft opgezadeld, maar hij zet hoe dan ook door. Hij heeft de drie topmannen van Twitter, Parag Agrawal, Ned Segal en Vijaya Gadde, die hem het meest in de deal hebben gelokt, al ontslagen. (Ze liepen weg met $100 miljoen.)

De volgende stap is waarschijnlijk het ontslaan van ergens tussen 25% en 75% van het personeel (hij heeft beide cijfers genoemd), om een slanker, "vrijer" Twitter te creëren, dat niet gebukt gaat onder legioenen "moderatoren" die proberen de gemeenste berichten te elimineren.

Musk is zich bewust van de risico's die dit met zich meebrengt, omdat 90% van de (ontoereikende) inkomsten van Twitter afkomstig is van adverteerders, die niet zitten te wachten op de reputatieschade die het gebruik van een volledig onbewaakte site hen zou opleveren. Daarom beloofde hij afgelopen donderdag dat het geen "free-for-all hellscape, where anything can be said with no consequences!" zal worden.

General Motors (weliswaar een concurrerende autofabrikant) heeft zijn reclame op Twitter echter al "gepauzeerd" in afwachting van het bewijs dat het geen "hellscape" wordt. Anderen zullen wellicht volgen, want Musk's retoriek over zijn "vrijheid van meningsuiting" wijst precies in die richting.

Maar waarom zouden we ons hier iets van aantrekken? 'Arrogante miljardair bijt in het stof' is doorgaans een bevredigende krantenkop, en Musk's politiek is de akelig voorspelbare sound-bites van de zichzelf rechtvaardigende ultrarijken. (Hij zegt dat hij overweegt de Republikeinse gouverneur van Florida, Ron DeSantis, te steunen voor het presidentschap in 2024).

We moeten ons zorgen maken omdat Elon Musk ervoor gekozen heeft om zijn rijkdom te gebruiken voor het welzijn van de mensheid. Niet voor het welzijn van individuele mensen, natuurlijk - daar zijn de ultrarijken bijna nooit in geïnteresseerd - maar voor het menselijk ras als geheel. Er zijn slechtere motieven denkbaar.

In veel opzichten voldoet Musk aan het klassieke stereotype van de sociopaat. Hij is mannelijk, zeer intelligent en zeer manipulatief. Hij heeft vele kinderen van vele partners. Hij is waarschijnlijk verstoken van echte empathie (hoewel hij de taal heeft leren spreken). Maar hij is echt goedaardig, niet wreder of egoïstischer dan de gemiddelde mens.

De twee technologieën die hij van experimentele one-offs tot alledaagse commerciële voertuigen heeft gebracht - de elektrische auto's van Tesla en de Space-X familie van werkpaardraketten - zijn expliciet gekozen omdat zij de twee grootste bedreigingen voor de menselijke toekomst aanpakken: de onmiddellijke dreiging van klimaatverandering en de kwetsbaarheid op lange termijn van een één-planet-soort.

Musk zou ook zonder deze doelstellingen rijk zijn geworden, maar dat is wat hem ertoe dreef al dat geld te vergaren - en het werkte. Tesla is niet alleen de auto die andere autofabrikanten dwong om ook EV op de markt te brengen. De batterijen die Musk ontwikkelde voor auto's en vervolgens voor elektriciteitsopslag op grotere schaal vormen de basis voor de hele onderneming van wind- en zonne-energie.

Hij zal de oprichting van echt zelfvoorzienende menselijke kolonies buiten de aarde misschien niet meemaken - dat is waarschijnlijk een project van minstens een eeuw - maar als hij solvabel blijft, zal hij waarschijnlijk wel meemaken dat de eerste mensen voet aan de grond krijgen op Mars. En dat zal zijn omdat Space-X de kosten voor het in een baan om de aarde brengen van ladingen heeft verhonderdvoudigd.

Geen van deze dingen was "onvermijdelijk". Ze gebeurden omdat Elon Musk besloot ze te laten gebeuren. Het waren manieren waarop zijn specifieke vaardigheden konden bijdragen aan de toekomst van de mensheid, en in beide gevallen waren ze precies op tijd.

Zijn werk is niet af, en met name Space-X zou nog steeds kunnen mislukken zonder zijn leiderschap en zijn geldstroom. Zijn vaardigheden zijn niet relevant voor het leiden van een social media platform, maar Twitter zal een machtige afleiding voor hem zijn en al zijn andere ondernemingen zouden daardoor op de klippen kunnen lopen.

De financiën van Musk zijn niet bepaald transparant, maar het is duidelijk dat veel van het geld om Twitter te kopen uit zijn eigen zakken komt of van bankleningen die op zijn eigendommen zijn gedekt. Het zou verstandig zijn om er snel uit te stappen en zijn verliezen op te vangen, maar het is niet duidelijk dat iemand anders het bedrijf zou willen kopen.

Author

Gwynne Dyer is an independent journalist whose articles are published in 45 countries.

Gwynne Dyer