Urodził się około 1190 roku w szlacheckiej niemieckiej rodzinie hrabiów Eberstein, w zamku Borrentrick, w diecezji Paderborn. Jest czczony jako patron powołań dominikańskich.

Jordan rozpoczął studia w swojej ojczyźnie, zanim został wysłany na Uniwersytet Paryski, aby je ukończyć. To właśnie tam spotkał Dominika de Guzmán, założyciela Zakonu Kaznodziejskiego, a kazania Reginalda z Orleanu zainspirowały go do wstąpienia do Zakonu Dominikanów w 1220 roku. Był magistrem sztuki i gramatykiem, nauczał w paryskich szkołach.

W 1221 r. Jordan został mianowany przeorem prowincji Lombardii we Włoszech. Po śmierci św. Dominika w 1221 roku, Jordan został wybrany na jego następcę jako Mistrz Generalny Zakonu Kaznodziejskiego w 1222 roku. Pod jego kierownictwem Zakon doświadczył znacznego wzrostu, rozszerzając się do ponad 300 przeoratów. Był znany ze swojej elokwencji w przyciąganiu nowych członków, pozyskując ponad 1000 profesorów i studentów z europejskich uniwersytetów, w tym Albertusa Magnusa. Założył pierwszy dom studiów generalnych Zakonu.

Jordan zginął w katastrofie statku u wybrzeży Syrii 13 lutego 1237 r., podczas powrotu z wizyty w lokalnych klasztorach Zakonu w Palestynie. Został pochowany w dominikańskim kościele św. Jana w Akko, na terenie dzisiejszego Izraela. Został beatyfikowany przez papieża Leona XII w 1825 roku. Jest również patronem Wydziału Inżynierii Uniwersytetu Santo Tomas w Manili, który został założony przez Zakon Dominikanów.