Deze zoete en sappige vruchten worden in de Algarve 'nesperas' genoemd, en in Noord-Portugal hebben ze de naam 'magnório' of 'magnólios' en ze groeien op sommige plaatsen in het wild of zijn aangeplant als sierboom. Misschien heb je er al een paar aan de bomen zien hangen, omdat ze nu net vruchten beginnen te dragen, maar als je maar even knippert, zijn ze al weg voor de vogels! Misschien komen ze oorspronkelijk al in de 16e eeuw uit China, misschien hebben de Moren ze geïntroduceerd of zijn ze meegenomen door Portugese ontdekkingsreizigers. Maar de wilde vogels zijn ongetwijfeld verantwoordelijk voor hun voortplanting, want ze eten de vruchten op en laten de ongewenste zaden vallen als ze wegvliegen.


Grote en groenblijvende bomen

De bomen zelf zijn groenblijvend, hebben een korte stam en een groot, afgerond bladerdak dat 6 tot 10 meter hoog kan worden. De vruchten zijn rond, ovaal of peervormig en groeien in trossen. In de Algarve rijpen ze meestal in april. De vruchten zijn geel tot oranje van kleur, soms met een donkerrode blos afhankelijk van de cultivar. Ze zijn slechts 2 tot 5 cm lang en voelen glad en enigszins donzig aan. De schil van loquats is eetbaar, maar de smaak zit binnenin, dus je kunt de schil eerst verwijderen als je dat wilt. Ze zijn niet populair bij commerciële telers, deels vanwege hun vruchtvlees-'pit' verhouding, en omdat de vruchten zacht worden als ze rijp zijn, en niet goed genoeg houdbaar zijn om opgenomen te worden in de meeste commerciële productmarkten.

Ze hebben een ongewone smaak, een mengeling van abrikoos, pruim, perzik, kers en pruim, licht bloemig, en zijn zoet als ze rijp zijn, heerlijk vers geplukt of ze kunnen verwerkt worden tot een smakelijke jam. Een eenvoudig recept vereist alleen het fruit zelf, suiker en een beetje citroensap in een twee-op-een verhouding van fruit en suiker. Er wordt verder niets aan toegevoegd - geen pectine, geen kruiden - en het is zo eenvoudig als het maar kan, wat het perfect maakt voor beginners. Het nadeel is dat de vruchten eerst geschild en ontpit moeten worden, wat een tijdrovend en lastig proces is, maar uiteindelijk de moeite waard. Ze zijn niet lang houdbaar en kneuzen snel, dus je moet ze oogsten om ervan te genieten zodra ze rijp zijn.


Traditionele medicijnen

De vruchten, zaden en bladeren zitten vol krachtige plantaardige bestanddelen en worden al duizenden jaren gebruikt in de traditionele geneeskunde. Onderzoek suggereert dat loquats een breed scala aan gezondheidsvoordelen bieden, omdat ze veel voedingsstoffen bevatten, talrijke vitaminen en mineralen bevatten, caloriearm zijn en naar verluidt 128 gram koolhydraten, 1 gram proteïne en 3 gram vezels per kopje bevatten.

Credits: envato elements;

Van deze vruchten wordt gezegd dat ze ontstekingsremmende eigenschappen hebben en ze zijn bijzonder rijk aan carotenoïde antioxidanten die kunnen helpen beschermen tegen ziekten en je immuunsysteem kunnen versterken.


Manieren om ze te eten

Je kunt ze natuurlijk gewoon plukken en opeten, maar je kunt ze ook aan je dieet toevoegen in combinatie met kaas of noten als tussendoortje, toegevoegd aan een fruitsalade of gestoofd met ahornsiroop en kaneel als zoete topping voor havermout. Een andere methode is om ze samen met spinazie, Griekse yoghurt, avocado, kokosmelk en bevroren banaan in een smoothie te doen, of ze te combineren met paprika, tomaten en verse kruiden voor een smakelijke salsa, of gewoon geperst voor cocktails en mocktails.

Als je niet van plan bent om meteen van de loquats te genieten, kun je ze tot 2 weken in de koelkast bewaren en je kunt ze ook dehydrateren, inblikken of invriezen om de houdbaarheid te verlengen. Maar als je van plan bent om ze te plukken om ze vers te eten, pas dan op, want de beste vruchten zullen ver boven je hoofd hangen! Als je ze plukt terwijl ze geel zijn, zullen ze een beetje wrang en knapperig zijn, maar perfect eetbaar. Als je ze goudoranje plukt, zijn ze zoet - kauw erop en spuug de pitjes uit, net als bij een watermeloen.

Author

Marilyn writes regularly for The Portugal News, and has lived in the Algarve for some years. A dog-lover, she has lived in Ireland, UK, Bermuda and the Isle of Man. 

Marilyn Sheridan