Als ik naar de Portugese vastgoedmarkt kijk, zie ik een sector vol potentieel, maar ook een die gebukt gaat onder onnodige obstakels. Aan de ene kant zijn er duidelijke kansen: flexibele gebruiksconcepten, een groeiende vraag naar innovatieve ruimtes en de toenemende rol van duurzaamheid. Aan de andere kant worden we geconfronteerd met buitensporige regelgeving, inefficiënt belastingbeleid en een gebrek aan professionaliteit dat onze reputatie schaadt. Als we willen dat deze markt floreert, moeten zowel de overheid als de sector het roer omgooien.

Een van de grootste uitdagingen waar ik in mijn werk mee te maken heb, is de enorme hoeveelheid bureaucratische vereisten voor bouw- en vastgoedactiviteiten. Ik heb het niet over huurcontroles, maar eerder over de eindeloze regels op gemeentelijk en staatsniveau die projecten trager, duurder en vaak onwerkbaar maken. Maar al te vaak worden regels ingevoerd zonder rekening te houden met de praktische gevolgen. Het resultaat zijn hogere kosten die verhuurders doorberekenen aan huurders. Daarbij komt nog de belasting van 28 procent op huurinkomsten, die aanvoelt als een directe sanctie op eigendom en onvermijdelijk de huren opdrijft.

Deze omstandigheden verklaren waarom zoveel begane grond woningen in onze steden leeg blijven staan. Eigenaren, ontwikkelaars en potentiële huurders zijn niet in staat om nieuwe ideeën te implementeren binnen het beperkende kader en laten ruimtes achter die onaantrekkelijk en onproductief zijn. Dit is niet alleen een verlies voor investeerders, maar ook voor onze gemeenschappen.

Tegelijkertijd ben ik ervan overtuigd dat de mogelijkheden groter zijn dan ooit. De verscheidenheid aan commerciële toepassingen blijft toenemen. Er is vraag naar pensions, serviceflats en kortetermijnverhuurconcepten voor zakenreizigers. Sport- en ontspanningsfaciliteiten zoals padelbanen, klimzalen, overdekte fietsstudio's of escape rooms worden steeds populairder. Vastgoed dat is ontworpen om flexibel te zijn en vastgoedeigenaren die bereid zijn om nieuwe modellen te omarmen, zijn degenen die het meest zullen profiteren van deze trend. De pandemie heeft de vraag naar innovatieve, multifunctionele ruimtes alleen maar versneld.

Duurzaamheid is een ander thema dat we volgens mij serieus moeten nemen. Investeringen in hernieuwbare energie en energie-efficiëntie zijn niet alleen de juiste keuze voor het klimaat, maar vormen ook een garantie voor concurrentievermogen op de lange termijn. Geoptimaliseerde gebouwen verlagen de operationele kosten voor huurders en verhogen de waarde van activa voor eigenaars. Dit is waar de toekomst ligt en wie aarzelt, loopt het risico achterop te raken.

Toch kan ik niet voorbijgaan aan een onderwerp dat me diep verontrust! Het gebrek aan professionaliteit in delen van onze sector. Kwaliteit zou altijd de basis moeten zijn van vastgoedwerk. Voor mij betekent professionaliteit meer dan technische knowhow. Het betekent consistente en goed voorbereide marketingmaterialen, foto's van hoge kwaliteit, accurate documentatie, duidelijke communicatie en bovenal sterke ethische principes. Helaas ontbreken deze normen maar al te vaak in Portugal. Waar de bouw overgereguleerd is, is professioneel gedrag ondergereguleerd. Dit gebrek aan evenwicht ondermijnt het vertrouwen en is een van de redenen waarom ons beroep soms een slechte reputatie heeft. Op dit gebied zou ik strengere normen en strenger toezicht toejuichen. Of: "Hoe kan het dat een makelaar een AMI-licentie heeft om onroerend goed te verkopen in Portugal, maar de taal niet machtig is om zelfs maar de wetten en regels te lezen die de markt beheersen?

Ik ben ook van mening dat we eigenwoningbezit moeten promoten als nationale prioriteit. Het bezitten van onroerend goed blijft de meest betrouwbare vorm van pensioenzekerheid. We moeten de woningbouw vereenvoudigen en het belastingstelsel heroverwegen om zinvolle stimulansen te bieden, vooral voor degenen die hun eigendom beschikbaar stellen voor verhuur. Zonder deze veranderingen zal het voor jonge mensen steeds moeilijker worden om op de eigendomsladder te stappen.

Tot slot moet ik benadrukken dat de verantwoordelijkheid niet alleen bij de overheid ligt. Als professionals moeten we in de spiegel kijken. Veel van de beperkende maatregelen waar we nu mee te maken hebben, zijn het directe gevolg van onethische praktijken van een minderheid, of het nu gaat om grote investeerders of kleine verhuurders. Elke keer dat we in het nieuws komen door uitzettingen onder valse voorwendselen of ander twijfelachtig gedrag, ondermijnen we onze eigen sector. Als we minder staatsinterventie willen, moeten we eerst onszelf aan hogere normen houden.

De Portugese vastgoedmarkt heeft werkelijk alle ingrediënten voor succes: locatie, vraag, creativiteit en internationale belangstelling. Maar om dit potentieel te ontsluiten, hebben we slimmer bestuur, eerlijkere belastingen en een sterkere professionele ethiek nodig. Ik ben ervan overtuigd dat als we deze stappen zetten, Portugal een benchmark kan worden voor vastgoedontwikkeling in Europa en een markt die niet alleen waarde oplevert voor eigenaars en huurders, maar ook voor de samenleving.