W wywiadzie dla agencji informacyjnej Lusa, António Saraiva powiedział, że trend wzrostu liczby wniosków o wsparcie utrzymuje się i ujawnił, że w ciągu ostatnich trzech lat najbardziej wzrosło wsparcie dla osób bezdomnych i ofiar przemocy domowej .
W szczególności w odniesieniu do zjawiska bezdomności, jako wyjaśnienie podał ogólny wzrost kosztów utrzymania, który spowodował, że niektóre rodziny nie są już w stanie pokryć wszystkich swoich wydatków.
"Doprowadziło to do tego, że niektóre z grup społecznych znajdujących się w najbardziej niekorzystnej sytuacji, do których, moim zdaniem, należy znaczna liczba uchodźców, zostały dodane, ponieważ nie ma polityki imigracji ekonomicznej, tak jak powinno być", argumentował.
Zdaniem António Saraivy, "istnieje otwarcie w nadmiernej perspektywie".
"W końcu znaleźliśmy grupę ludzi na ulicy, którym musimy pomóc w integracji lub przynajmniej w umieszczeniu ich w bardziej godnych miejscach", powiedział, podając jako przykład pracę, jaką Czerwony Krzyż wykonuje wspólnie z Radą Miejską Lizbony, kierując bezdomnych mieszkających w dzielnicy Anjos.
Według prezesa CVP, obecnie "na ulicach żyje wiele osób, których wcześniej nie było tak wiele", albo z powodu sytuacji wrażliwości społecznej, albo przypadków "uchodźców oszukanych przez pracodawców".
Dla António Saraivy jest jasne, że "Portugalia bez imigracji zamyka się", ale jednocześnie broniąc potrzeby imigracji, poparł on również politykę imigracji ekonomicznej, skierowaną "zasadniczo do tych, którzy mają oświeconą sytuację".
"Polityka imigracyjna u swoich początków, z kampaniami", podkreślił, przypominając targi pracy zorganizowane na Wyspach Zielonego Przylądka, jeszcze za rządu António Costy, w celu "przyciągnięcia pracowników na warunkach i gwarantowanym zatrudnieniu".
Skrytykował fakt, że polityka ta zakończyła się "nagle", wskazując, że tego rodzaju środki wymagają czasu przejściowego i że jej koniec był powodem potrzeby "przepisów, które koniecznie muszą zostać zaostrzone".
Powiedział również, że jego zdaniem powinny istnieć jasne zasady i kryteria, "które wszyscy znają i których wszyscy przestrzegają", które są należycie upublicznione zarówno dla tych, którzy przyjeżdżają, jak i dla tych, którzy ich przyjmują.