Onder leiding van Harry Chandler en zijn vrouw Rene hadden zij het potentieel van de Algarve gezien zodra de nieuwe luchthaven werd geopend en zij hadden binnen enkele weken vluchten in bedrijf. Anderen volgden, maar zij wezen de weg.

Hoe ontdekten zij het potentieel van de toen vrijwel onbekende Algarve? Kerstavond 1960 en Harry en Rene hadden een feestje bij hen thuis, een van de gasten was ene Vic Cowing. Hij had onlangs een kleine ijzerhandel verkocht die hij van zijn vader had geërfd. Hij vertelde hen dat hij van plan was te emigreren naar een plaats genaamd de Algarve. Met Kerstmis kwam hij terug om Harry en Rene te zien en vertelde hen dat hij daar een stuk land had gekocht en een aantal villa's zou gaan bouwen. Rene was enthousiast maar Harry zei dat hij geen interesse had omdat het dichtstbijzijnde vliegveld in Lissabon was en je de trein naar het zuiden moest nemen. Het stuk land lag in Alcantarilha en voor 5.000 pond sterling kocht Rene de top van de heuvel en een te bouwen villa. Ja, 5.000 pond voor het stuk grond en de villa, eigendom en land was toen goedkoper.

Rene beschreef de Algarve als 'net Ierland, maar dan met zonneschijn'. Harry bleef onbewogen en toen Rene hem in 1963 vertelde dat er een vliegveld in aanbouw was in Faro, dat in 1965 geopend zou worden. Harry antwoordde: "Zeg dat maar tegen de mariniers, vliegvelden worden nooit op tijd gebouwd", maar dat gebeurde wel, en het vliegveld werd op tijd geopend, in 1965.

Toen ging Harry, een briljante man van marketing en toerisme, snel te werk. Hij verwierf snel een aandeel met de Lord Brothers van een BAC 1-11 om regelmatig charters naar Faro te vliegen en begon te zoeken naar mogelijke accommodatie voor zijn passagiers.

Algarve - Europa's best bewaarde geheim

Harry's marketinggeest bedacht al snel een uitdrukking die we tegenwoordig niet meer zo vaak horen, om voor de hand liggende redenen, maar de Algarve was in die tijd echt het best bewaarde geheim van Europa. Het bleef niet geheim, Harry had plannen.

Harry organiseerde snel een persbezoek, waarschijnlijk anders dan alle andere (zie foto). Reisjournalisten verwachtten te worden opgehaald in Mercedessen, maar nee, Harry liet ze allemaal ophalen in ezelskarren. Ze waren verre van blij toen ze naar Hotel Eva werden gebracht, maar werden toegejuicht door de mensen die langs de weg stonden en bloemen gooiden. Toeval, ik betwijfel het, Harry moet het allemaal geregeld hebben. Ik denk niet dat hij iets aan het toeval overliet, wie zorgde voor de bloemen en vertelde de mensen wanneer ze er moesten zijn?

Probleem nummer een - Het vinden van accommodatie

Harry was alleen geïnteresseerd in het gebied van Faro tot Sagres, het enige recent gebouwde hotel op dat moment was het Hotel Garbe, eigendom van Dr Oliveira do Santos en hij wilde niets te maken hebben met reisbureaus. Het Hotel Eva in Faro was in aanbouw, en er was het Hotel Bela Vista in Praia da Rocha, een groot privé-huis dat onderdak bood aan bezoekers.

Niet veel keus, dus ontdekte Harry Aldeia Touristica bij Albufeira. Het was een recent gebouwd vakantiedorp met villa's en een kleine bar. Het was toen eigendom van Sidney de Haan, de oprichter van Saga Holidays. In 1966 was de Haan daar ook een hotel aan het bouwen, maar legde aan Harry uit dat er in de winter niemand kwam. Ze sloten snel een deal van vijf pond (sterling) per persoon per week inclusief huishoudelijke hulp. Harry begon al snel wintergasten aan te trekken.

De catering aan boord bestond uit gerookte zalm en biefstuk.

Samen met de Lord Brothers charterden ze een BAC 1-11 voor de winter van 1966/1967, maar de Lord Brothers trokken zich terug en Harry moest het alleen doen, en dat deed hij. De winterhandel was aangekomen in de Algarve, zij het klein. Harry herinnerde zich dat toen we in 1966 de eerste chartervluchten naar de Algarve uitvoerden, we aan boord gerookte zalm en biefstuk serveerden.

Om te beseffen hoe ver we zijn gekomen sinds de begindagen van het reizen, de vrijheid van het luchtruim enz., moet je bedenken dat er in 1966 een wet was die 'Provision One' heette, het was niet toegestaan om een pakketreis te verkopen tegen minder dan de kosten van een normaal (lijn)vliegtarief voor een retourvlucht. De staatsluchtvaartmaatschappijen wilden niet dat zakenlieden een pakketreis gebruikten om een goedkoper vliegticket te krijgen.

Tegen die tijd was Harry voorzitter geworden van de invloedrijke Tour Operator Study Group, en in 1971 versoepelde de CAA deze regel, maar alleen voor reizen in de winter.

Een pionier in zoveel opzichten

Harry's zoon Paul vertelde reisschrijver Simon Calder dat het feit dat hij zo vroeg op de markt in de Algarve actief was, tot een aantal uitdagingen leidde: "Wij waren de eersten die in de Algarve auto's verhuurden, en mensen vroegen dan: 'Wat voor auto is het, want ik mag alleen in een Ford rijden'.

"Harry was de eerste in zoveel dingen, hij bood ook geruststelling aan Britse reizigers in de vorm van de vakantievertegenwoordiger, allemaal in de blauwe uniformen van de Travel Club of Upminster".

De Chandlers waren stichtende leden van wat later de Federation of Tour Operators (FTO) zou worden, die later opging in ABTA, waarbij Harry de rol van voorzitter op zich nam van de Tour Operators' Council, en René een plaats kreeg in het Convention Committee.

Ze werden samen geëerd in de Britse Travel & Hospitality Hall of Fame van 1996, waarbij Harry Chandler postuum werd onderscheiden.

De Portugese regering kende Harry en Rene een medaille toe voor hun diensten aan het toerisme in Portugal. Deze werd hen in 1981 toegekend door de Portugese ambassadeur in Londen, tijdens de viering van het 50-jarig bestaan van het Portugees Nationaal Bureau voor Toerisme in Londen.

Harry en Rene waren duidelijk visionairs, en de Algarve werd door hen gelanceerd in de reiswereld. Dat was een geweldige prestatie. Onnodig te zeggen dat toen de industrie groeide en er grote spelers op de markt kwamen met een enorme koop- en marketingkracht, de kleinere persoonlijke reisorganisaties werden verdrongen. The Travel Club Upminster stopte haar activiteiten in 2010.

Ik wil graag Harry en Esme's zoon Paul bedanken, die nog steeds veel van zijn tijd in de Algarve doorbrengt. Er is een uitstekend boek als je meer wilt weten, en er is veel te weten, zoek naar 'Chandlers Travels' van reisschrijver John Carter. Hoewel het niet meer gedrukt wordt, zijn er online gemakkelijk tweedehands exemplaren te vinden.

Author

Resident in Portugal for 50 years, publishing and writing about Portugal since 1977. Privileged to have seen, firsthand, Portugal progress from a dictatorship (1974) into a stable democracy. 

Paul Luckman