In de dagen dat ik de ochtenddienst deed voor NPR's filiaal WBEZ, kwam ik om half vier 's ochtends uit mijn warme bed om om half vijf in de studio te zijn om het nieuws te produceren en te presenteren. Ik genoot van het werk, maar de verblindende sneeuwstormen, gevaarlijke ijsstormen en de arctische kou die vanaf Lake Michigan kwam aanzwellen, deden mijn tere gestel eindeloos pijn.

Ik mijmer hierover tijdens een ochtendwandeling op het strand van mijn nieuwe huis in Portugal, terwijl de winterse gloed van de Algarviaanse zon me mijn wollen vest laat uittrekken.

Acht maanden geleden namen mijn man en ik de grote beslissing om naar Portugal te verhuizen. We verlieten de States, staken de vijver over en belandden in de schoot van de ongerepte natuur in dit Europese land dat iets kleiner is dan Indiana.

Wij zijn geen zeldzaamheid - steeds meer Amerikanen vinden hun weg hierheen, aangetrokken door de open armen die dit land hen biedt en die het relatief gemakkelijk en eenvoudig maken om te verhuizen. In feite heeft de groeiende populariteit van Portugal bij Amerikanen geleid tot een stijging van 45 procent van onze aantallen ten opzichte van het voorgaande jaar, volgens gegevens van de overheid (2021).

Zeker, zonneschijn is een grote aantrekkingskracht - met meer dan 300 dagen per jaar. Maar dat had ik ook toen ik in Denver en Tampa woonde. Er zijn vele andere redenen die resoneren met mij en mijn mede-Amerikanen.


Credits: Geleverd beeld; Auteur: Becca Williams;

Cultuurschok troost

Opmerkelijk genoeg is elke "cultuurschok" die ik ervaar met mijn verhuizing meer "troost".

Iedereen wil zich veilig voelen en onze Amerikaanse gedachten gaan vooral uit naar het wapengeweld in onze dagelijkse omgeving. Chicago gaat gebukt onder schietpartijen - bij parades, parken, winkelcentra en, het ergste, op onze scholen. Ik zie dat steeds meer gezinnen hierheen verhuizen om aan het geweld te ontsnappen.

Wapengeweld is uiterst zeldzaam in Portugal, waardoor het een van de veiligste landen ter wereld is (het schommelt van jaar tot jaar tussen de derde en vierde plaats). In schril contrast hiermee staat de VS op 129 van de 163 landen (net onder Azerbeidzjan, Zimbabwe en Egypte) volgens de Global Peace Index van 2022.

Toch kunnen mensen naar veel plaatsen "ontsnappen". Ik stel voor dat we niet gewoon willen "ontsnappen" - we willen een plek waar we kunnen gedijen. Als nieuwkomer kan ik zeggen dat Portugal het ideale "startmateriaal" biedt voor het creëren van een nieuwe levensinfrastructuur.

Met dat in gedachten is gezond blijven (of worden!) een eerste prioriteit ... en dat is hier veel gemakkelijker. Mijn particuliere verzekering kost bijvoorbeeld iets meer dan $1k per jaar. Dat heb je goed gehoord! (Ik heb een paar weken geleden een aantal röntgenfoto's laten maken en mijn eigen bijdrage was, in Amerikaanse dollars, 5,50 dollar).

En als een geregistreerde voedingsdeskundige, gaat het mij om het eten. Vis- en boerenmarkten zijn alomtegenwoordig... en naar Amerikaanse maatstaven zijn ze goedkoop, inclusief biologische producten, die een hoofdbestanddeel van mijn leven vormen. O ja, er zijn fastfoodtenten, maar die zijn eerder uitzondering dan regel.


Credits: Geleverd beeld; Auteur: Becca Williams;

Mijn luidruchtige opdringerige Amerikanisme

De eerste paar maanden hier was mijn grootstedelijke brutaliteit (lees: opdringerigheid) een poging om een vierkante pin in een rond gat te dwingen. De Portugezen zijn beleefd en respectvol, vriendelijk en behulpzaam. Maar nummer aannemen en in de rij wachten is aan de orde van de dag ... bij banken, apotheken, klinieken, bakkerijen, enz., enz.

De beloning is dat wanneer ik vooraan in de rij sta, de service alleen op mij gericht is, met een glimlach en vriendelijkheid. Maar daarvoor is er geen onderbreking om een snelle vraag te stellen, geen gehaast naar voren komen of een voorkeursbehandeling afdwingen - zoals Amerikanen dat plegen te doen!

Er zijn talloze soortgelijke "blijf rustig"-scenario's die op organische wijze een langzamer levenstempo voeden, en die mijn luidruchtige opdringerigheid als Amerikaan hebben getemperd. Acht maanden later merk ik dat de hoeken van die vierkante pin worden gladgeschuurd om comfortabel in de ronde, veilige wereld van mijn nieuwe Portugese levensstijl te glijden.


Becca Williams maakt zich vertrouwd met het leven in een kleine stad in Lagos, een badplaats aan de zuidkust van Portugal.


door Becca Williams