Georganiseerd door RedeH -het National Housing Studies Network, dat academici, maatschappelijke organisaties, de derde sector en publieke en private instellingen samenbrengt - was de discussie, getiteld "Let's Talk About Rent Control?", bedoeld om het "taboe" rond huurregulering te doorbreken. Het panel bestond uit geografen, economen en een architect, die het er allemaal over eens waren dat het gesprek nu politiek en academisch terrein wint.

Simone Tulumello, een onderzoeker aan de Universiteit van Lissabon, stelde dat huurregulering nu essentieel is in Portugal, waar volkshuisvesting slechts 2% van de markt uitmaakt. Volgens hem is regulering de enige manier om een "volledig ongereguleerd" systeem in te tomen en woningen snel betaalbaarder te maken voor de lokale bevolking.

Econoom Susana Peralta van NOVA SBE waarschuwde daarentegen voor de nadelen op lange termijn van strikte huurcontrole, waaronder marktverstoringen en slechte doelgerichtheid. Ze betwijfelde of gereguleerde huren terecht zouden komen bij degenen die ze echt nodig hebben en benadrukte dat het effectiever zou zijn om het aanbod uit te breiden en de markt transparanter te maken, bijvoorbeeld door middel van een nationaal huurregister.

Tulumello zag het debat als een ideologisch debat: tussen degenen die huisvesting als een basisrecht beschouwen en degenen die het als handelswaar behandelen. Als huisvesting een recht moet zijn, zei hij, dan is ander beleid nodig, inclusief huurcontrole.

Peralta waarschuwde echter voor overhaaste prijsregulering. In plaats daarvan riep ze op tot maatregelen om speculatieve investeerders te belasten, leegstaande panden in gebruik te nemen en lange termijn huurcontracten te ondersteunen. Ze uitte ook kritiek op de belastingvoordelen voor rijke buitenlanders, die volgens haar bijdragen aan stijgende huren.

Beiden waren het erover eens dat er geen pasklare oplossing bestaat. Zoals Peralta het stelde, ligt de oorzaak van de crisis in de bevolkingsdruk op de beperkte stedelijke ruimte - en de economische logica die huisvesting toekent aan de hoogste bieder. Wil het huisvestingsbeleid effectief zijn, concludeerde ze, dan moet het erkennen dat een huis meer is dan een financieel bezit.