De heer Clare leidt daaruit af dat als de internationale overeenkomsten waren nageleefd, het gedrag van Rusland er heel anders had kunnen uitzien.

Poetin zou dan geen ring van bufferstaatjes (zoals het meedogenloze Wit-Rusland) hebben gevormd. Hij zou niet zijn geïnfiltreerd in en beslag hebben gelegd op de Krim en grensgebieden van Georgië en Oekraïne, de laatste naar verluidt een nazi-staat die (enigszins verrassend) door een jood wordt geleid. Hij zou de gruwelen van Stalin niet uit de Russische geschiedenisboeken hebben geschrapt, als zijnde schadelijk voor het patriottisme.

Hij zou de wereld niet herhaaldelijk hebben verzekerd dat zijn troepen slechts vreedzame oefeningen hielden zonder de minste intentie om hun buren binnen te vallen. Inderdaad, de goedgelovige troepen waren verbaasd dat ze in oorlog waren. Correctie! "een speciale militaire operatie" in Oekraïne aan het uitvoeren waren. (Je wilt niet 15 jaar in een Russische gevangenis voor het verspreiden van "nepnieuws").

Hij zou geen Oekraïense scholen, ziekenhuizen en andere openbare gebouwen in puin hebben gestort en daarbij enorme verliezen aan mensenlevens hebben veroorzaakt, een vaardigheid die hij in Syrië heeft opgedaan door een bijzonder gemene dictator te steunen. Kortom, de heer Poetin zou een vredelievende, welwillende democraat zijn gebleven die het niet nodig vond zijn politieke tegenstanders met zenuwgas te vergiftigen of in de gevangenis te gooien.

Was er sprake van omkoping in Oekraïne? Gelukkig zijn dergelijke kwaden onbekend in Rusland, waar het Kremlin onder meer onderdanige oligarchen, volgzame afgevaardigden, clientiële rechtbanken en dienstbare media als werktuigen heeft.

Stelt u zich eens voor! Als de heer Poetin in Oekraïne slaagt, kunnen zijn mensen alle joodse nazi's daar opsluiten en het land veranderen in een vrijheidslievende democratie zoals - nou ja - Rusland.

Zou dat niet mooi zijn, Mr Clare?

Ronald Sole, Loulé, Per e-mail