Projekt ten jest kluczowym elementem szerszej inicjatywy ekologicznego wodoru w Sines o wartości 1,3 miliarda euro, która stawia ten kraj w czołówce transformacji energetycznej w Europie.

Farma wiatrowa Silves, przechodząca obecnie wstępne etapy licencjonowania środowiskowego, będzie składać się z trzydziestu dwóch turbin o dużej mocy i łącznej mocy do 224 megawatów (MW). Po jej ukończeniu będzie ona rywalizować z całą istniejącą mocą elektrowni wiatrowych w Algarve i odgrywać kluczową rolę w dostarczaniu odnawialnej energii elektrycznej do zakładu produkcji zielonego wodoru w Sines.

Fabryka wodoru, opracowana w ramach partnerstwa między firmami portugalskimi, holenderskimi i duńskimi, w pierwszej fazie wdroży 500 MW mocy elektrolizy, produkując do 51 000 ton zielonego wodoru i 300 000 ton zielonego amoniaku rocznie. Amoniak będzie transportowany przez port Sines do zastosowań przemysłowych i morskich w całej Europie, wzmacniając strategiczną lokalizację Portugalii i jej przewagę logistyczną w globalnym łańcuchu dostaw ekologicznego paliwa.

Mając na uwadze bezpieczeństwo energetyczne, zobowiązania klimatyczne i potencjał eksportowy, projekt ten stanowi fundamentalny krok w kierunku przekształcenia portugalskiego krajobrazu energetycznego. Wykorzystuje on wyjątkowe zasoby naturalne kraju w postaci silnych korytarzy wiatrowych w Algarve i wysokiego nasłonecznienia na południu, aby zasilić nową falę innowacji przemysłowych skoncentrowanych na czystych paliwach.

Co więcej, projekt ten stanowi przykład tego, jak infrastruktura energii odnawialnej może funkcjonować jako mnożnik w różnych sektorach gospodarki. Integrując wytwarzanie energii wiatrowej i słonecznej z produkcją zielonego wodoru, Portugalia buduje szkielet dla zdekarbonizowanej bazy przemysłowej, która może zaspokoić zarówno potrzeby krajowe, jak i europejskie rynki o wysokim popycie.

Komisja Europejska również doceniła znaczenie projektu wodorowego Sines, przyznając ponad 245 milionów euro finansowania w ramach unijnej inicjatywy Hydrogen Bank. Wsparcie to pomoże wypełnić lukę kosztową między zielonym wodorem a tradycyjnym wodorem pochodzącym z paliw kopalnych, przyspieszając komercyjną rentowność czystych alternatyw.

W ramach potencjalnej drugiej fazy, zakład w Sines może zwiększyć swoją moc elektrolizera do 1200 MW, zwiększając produkcję wodoru i amoniaku prawie trzykrotnie i zwiększając łączną wartość inwestycji do 2,8 mld euro. Ekspansja ta jeszcze bardziej umocniłaby pozycję Portugalii jako lidera w europejskiej gospodarce wodorowej, otwierając drzwi do długoterminowych kontraktów i partnerstw energetycznych poza jej granicami.

Podczas gdy projekt nadal napotyka przeszkody związane z oceną środowiskową, szczególnie ze względu na bliskość niektórych lokalizacji turbin do obszarów chronionych, deweloperzy priorytetowo traktują minimalizację wpływu i ściśle współpracują z organami regulacyjnymi. Wczesne oceny wskazują, że wybrane lokalizacje znajdują się głównie na Scrubland, z ograniczonymi zakłóceniami ekologicznymi.

W globalnym kontekście, w którym odporność na czystą energię i dywersyfikacja dostaw są najważniejszymi priorytetami, wyłaniająca się rola Portugalii jako eksportera odnawialnej energii elektrycznej i wodoru nabiera tempa. Projekty takie jak MadoquaPower2X pokazują potencjał tego kraju w zakresie zaopatrywania Europy przemysłowej w paliwa niskoemisyjne, przy jednoczesnym zwiększaniu własnej niezależności energetycznej i pozycji technologicznej.

Łącząc ambitną produkcję energii ze źródeł odnawialnych ze skalowalną produkcją wodoru, Portugalia nie tylko realizuje swoje cele klimatyczne, ale także zajmuje strategiczną pozycję na rynkach energetycznych nowej generacji, oferując zrównoważoną, gotową do eksportu alternatywę dla uzależnienia od paliw kopalnych.

Author

Paulo Lopes is a multi-talent Portuguese citizen who made his Master of Economics in Switzerland and studied law at Lusófona in Lisbon - CEO of Casaiberia in Lisbon and Algarve.

Paulo Lopes