Boudier's optimisme is charmant, maar merk op dat hij ervan uitgaat dat dit allemaal zal gebeuren enkele jaren nadat de huidige AI-gedreven hausse op de wereldwijde en vooral Amerikaanse markten is gecrasht en verbrand, waardoor enkele van de 'magnifieke zeven' techbedrijven (Meta, Tesla, Alphabet, Amazon, Apple, Microsoft en Nvidia) mee ten onder zullen gaan.

Ondertussen zal het gewone volk de jaren na de crash van dag tot dag moeten doormaken, en dat zou wel eens heel moeilijk kunnen zijn.

De belofte van Boudier, geloofwaardig of niet, is dat de halve triljoen dollar die nu in AI-infrastructuur wordt gestoken - datacenters, grafische verwerkingseenheden, de aankoop van land, de bouw - in ieder geval hardware zal achterlaten die de volgende AI-hausse in de jaren 2030 zal dienen. Dat is een schrale troost en de volgende hausse zou wel eens ernstig vertraagd kunnen worden.

Chatbots van de nieuwe generatie, zoals China's DeepSeek R1, die afgelopen januari werd gelanceerd, zouden de behoefte aan massieve infrastructuur sterk kunnen verminderen, waardoor het grootste deel van die infrastructuur in vaste activa zou veranderen. Of wat als er echte AI zou komen, waardoor alle bestaande Large Language Models zouden degraderen tot hun oorspronkelijke, onaantrekkelijke status van 'machinaal leren'?

Er wordt veel te veel geld uitgegeven aan long-odds weddenschappen dat er een of andere nieuwe AI-technologie zal verschijnen die het huidige belachelijk hoge investeringsniveau rechtvaardigt, maar slechts één van de prachtige zeven kan aantonen dat zijn product ooit winst zal maken. Nvidia maakt al heel veel winst - maar zijn product zijn chips, die het vooral aan de andere zes verkoopt.

De zeven vertegenwoordigen samen ongeveer een derde van de aandelen in de Standard & Poor's Index, die de prestaties van 500 toonaangevende Amerikaanse bedrijven bijhoudt. Als de zeepbel barst en ten minste enkele van hen ten onder gaan, zullen ze waarschijnlijk de hele markt met zich meenemen, in ieder geval in de VS, en waarschijnlijk overal.

De zeepbel (het woord behoeft geen uitleg meer) groeit nu in een volledig onhoudbaar tempo. Zoals Praetorian Capital Management CEO Harris Kupperman in augustus schreef: "Vandaag kijk ik met ontzag (eigenlijk met verbijstering) toe hoe bedrijven eindeloos middelen blijven gooien in AI."

"Ik dacht echt dat de CEO's van vandaag, opgeleid met de lessen van de vorige cyclus [de crash in 2000 die een einde maakte aan de dot.com boom], nooit meer de fout zouden maken om op grote schaal te overbouwen zonder inkomsten. Toch zijn we hier weer."

Niemand in Silicon Valley maakt nog rationele berekeningen van Return on Investment. Wat de uitgaven nu stimuleert is de overtuiging dat er op magische wijze echt nuttige en winstgevende AI zal ontstaan als je de rekenkracht maar genoeg opschaalt en dat de laatste bedrijven die overblijven de aarde zullen erven. Grootheidswaanzin, met andere woorden.

Een alledaagse crash van de aandelenmarkt was sowieso al over tijd - het is zeventien jaar geleden sinds de laatste (Covid niet meegerekend) - maar de dwaasheid van de huidige hausse zou de crash wel eens dieper kunnen maken en het herstel langzamer dan normaal. De grootste spelers in het systeem geven enorme hoeveelheden geleend geld uit aan een technologie die ze niet eens volledig begrijpen.

Dit betekent niet dat de crash dit jaar zal plaatsvinden, of zelfs maar binnenkort. Tijdens de dotcom boom waarschuwde Federal Reserve voorzitter Alan Greenspan al in 1996 voor "irrationele uitbundigheid" op de aandelenmarkt, maar de crash kwam pas in 2000. "Markten kunnen langer irrationeel blijven dan je solvabel kunt blijven", zoals John Maynard Keynes het uitdrukte.

In Londen vertellen ze bijvoorbeeld nog steeds het verhaal van fondsbeheerder Tony Dye, alias Dr. Doom. Hij voorspelde vijf jaar lang consequent een crash van de aandelenmarkt tijdens de dot.com-boom en werd uiteindelijk ontslagen omdat hij er zo hardnekkig naast zat - net voordat de crash eindelijk kwam.

Er hangt duidelijk een zweem van naderend onheil in de lucht. Beurscrashes zijn een kenmerk van het systeem en normaal gesproken slechts een groot ongemak, geen catastrofe (behalve voor degenen die te laat zijn gesprongen). Wat de vooruitzichten nog donkerder maakt, is de reeds ongeordende omgeving waarin de volgende zal plaatsvinden.

Er zijn meer en grotere oorlogen dan we in decennia hebben gezien, die gepaard gaan met een bijna ineenstorting van de internationale rechtsorde.

De frontale aanval van Donald Trump op de gevestigde regels van de internationale handel heeft elke overeenkomst aan het wankelen gebracht.

De eerste plausibele poging is ondernomen om een einde te maken aan het monopolie van de Amerikaanse dollar als wereldwijde reservemunt en de Chinese yuan te promoten als een levensvatbaar alternatief, met de steun van de BRICS-groep (China, India, Rusland, Brazilië en zes andere landen).

We leven in zeer onstabiele tijden.